3 Aralık 2010 Cuma

Çabuk eve gelll....

Çığlık çığlığa koşarak yanıma geldi . Ağlamaktan titriyor , yerinde duramıyordu. Zorla sakinleştirdim ve ne olduğunu anlatmasını istedim. Sonra da çaktırmadan gülümsedim . Yani , o anı ben yaşasaydım , benimde yapacağım şey , kesinlikle aynı tepki olurdu. Elinden tuttum ve odasına bakmaya gittik.

Pencereden bakıyormuş , birden içeriye  kocaman bir çekirge zıplayıvermiş. Ama gerçekten de kocaman . 8 cm gibi birşey. Şimdi burada , normal olarak yapılması gereken davranış  ne olmalıdır? Çekirgenin üzerine bir şey atıp , sonrada onu bahçeye atmak olmalıdır değil mi ? Ama ben yapamam. Hatta , o çekirgeye yaklaşmam bile mümkün değil. Ne yapacağı belli mi olur , böcek bu , ya ben ona doğru yaklaşınca , o yüzüme ya da üzerime atlarsa , yok yokkkk hayali bile kabus gibi...haaa bana zarar verebilir mi ? Elbettte ki veremez ama ben bu tür haşeratlardan hoşlanmıyorum...Hem ben onlara dokunmuyorsam onlarda mümkünse bana dokunmasınlar...

Sonrasında ne mi yaptık ? Tabiki çekirgeyi yakın takibe alıp , kapıda kamp kurduk. Ayy kıpırdadı , ayy döndü , ayy tırmandı , ayy düştü , ayy ayy zıpladı , zıplayacak derken kendi halimize güldük. Eğer gözden kaçırsaydık işimiz çok zor olacaktı. Hiçbir güç onu , o odaya sokamazdı , biliyorum. Acil çözüm için de " Alo baba , çabuk eve gel " servisini kullandık. Sonuç olarak , o doğaya geri döndü bizde odamıza...

3 yorum:

Amatör Gezgin'in Gezi Notları dedi ki...

Öziicim tekrar selam. Yazını okurken gözümün önüne geldiniz. Hakikaten zor olmuş sizin için. Baba yakalayabildi mi bari?

özii dedi ki...

20 dk kadar bekledik ama babamız gelince 2 dk da tuttu attı :))

Ebruli dedi ki...

Böceklerden çok korkar ve iğrenirim. Bir türlü yenemedim bu fobimi. Ama çekirge aslında korkulacak bir hayvan değil. Ama yakaladığında elini ısırıyor kerata. O yüzden ben de tutup, atamam onu...