Düşündüm düşündüm , bu da başlıksız olsun dedim...

Koskoca 1 haftayı daha evde geçirince , çok daha iyiyim. Hatta yürümeye yeni başlamış çocuk gibi de mutlu. Kas çekmeleri hissettirmeyecek kadar azaldı. Ama yine de germemeye çalışıyorum , ağırlık vermiyorum. İçimde " ya yine olursa" diye korkusu kaldı. Sonuçta , dışarılarda gezinmeyince , sürekli ayakta kalmayınca evin içinde gittiğin yer belli , mesafe belli . Yaa taa mutfağa kadar , yaa taa WC 'ye kadar ya da taaa salona kadar yolun var. Yani git gel en fazla 2-3 dk.

Ama şu da bir gerçek ki insan yattıkça daha da hasta moduna giriyormuş. Tüm eklemlerim paslı bir makine gibi gıcır gıcır ediyor , açılmayacakmış gibi hissediyorum. Her yerimde tuhaf bir ağrı. Dinlenmeye çalışırken daha bir yorgun , daha bir uyuşuk oldum sanki. 

Eee boşuna dememişler " İşleyen demir ışıldar " diye . Bende ışıldamak istiyorum artık . Biraz daha sabrederek hafif hafif hareketlerle kendimi daha iyi hissetmek için uğraşacağım ama dedim ya daha zamanı var. Bu küçücük olay karşısında bile ne kadar sıkıntılı anlar geçirdiğimi düşündükçe , çok daha zor durumdaki insanları düşünmeden edemedim. Allah hepsine acil şifalar versin. Bu arada gerek yorumlarınızla , gerek telefonlarınızla, güzel ve samimi sesinizle beni yalnız bırakmadığınız için de hepinizi çok seviyorum...

Sil baştan başlamak ...

Sil baştan başlıyorum gerçi bu farklı bir silme , farklı bir başlama ama ilkinden daha kötü . Yine de sızlandığımı sanmayın. Kendime kızıp sadece içimi rahatlatmaya çalışıyorum.

17 gün kadar oldu kas yırtılması olayı. Aslında işin bu bölümünde oldukça ilginç şeylerde olmadı değil. 1 hafta rapor alıp evde yatmıştım. Doktor dinlenmem gerektiğini , 24 saaten sonra buz tedavisini kesmem gerektiğini , kas gevşetici ve ağrı kesici içerek bu süreci geçirmem gerektiğini söylemişti. Böylede yaptım zaten. Bu süre içinde hergün daha iyiye giden ayağımla yere birazda olsun desteksiz basabiliyordum. İyileştim mi ? Evet son 1 haftada gayet iyiydim.

1 hafta geçtikten sonra aynı hastanenin farklı bir doktoruna gittik. Yıllarca spor sakatlanmalarında uzmanlığı olduğu için özellikle ona yönlendirdiler. Gayet güzel kontrol etti , açıklayıcı bilgiler verdi. Durum iyiye gidiyordu ama "kas zedelenmesi" diye başlayan hikayenin adı "kas yırtılması" olmuştu. 2. hafta herhangi bir şişme veya rahatsızlık verici durum olmadığı sürece rapor almama gerek olmadığını , fazla yorulmadan derslere girebileceğimi söyledi. Gezinmeyecektim ve merdiven çıkmayacaktım. Çocuk gibi mutlu oldum . Halbuki ben değilmiydim tatil tatil diye daha önce ağlanan. Al sana tatil. Ama böyle istememiştim ki keyfe keder kafa tatili olmalıydı. 

Her neyse buz tedavisine devam etmem gerektiğini , kasın uzamasına yardımcı olmak için ayağımı çalıştırmam gerektiğini , ağrı kesici kullanmamam gerektiğini aksi halde kasın iyileşmesini engelleyeceğini söyledi. Yani ilk doktorun söylediklerinin tam tersiydi. Ama nasıl ? Bize böyle demişlerdi , kem küm kalınca " Ne diyeyim , hiç birşey demiyorum" dedi arkadaşını zor duruma sokmamak için. 

O hafta hergün daha da iyiye giderek iyileştim ya da ben öyle sandım. Kısa yürüyüşler bile yapıyordum. Merdiven sorun olmuyordu. Çünkü ağırlığımı yinede sağ bacağıma vermemeye çalışıyordum.  Ancak ben işi fazla abartmış olmalıyım ki şu an yine evdeyim. Bu kez basmak bile mümkün değil, çok daha fazla bir acıyla , kasdaki ağrı hissi beni ağlatacak dereceye geldi. Dizimin arkasında da çekme başladı , baldır desen zaten büyük bir ağırlık hissi var. Şimdi sil baştan başladım ve doktorla randevu saatimi bekliyorum.

Canım öylesine sıkkın ki , topladığım bütün enerjiyi kaybettim. İyileşmekte olan kası , yeniden yırttım sanırım. Belkide bu kez daha uzun sürede iyileşecek. Gerçi bunlar tamamen benim düşüncelerim. Her zaman herşeyin en kötüsünü düşündüğümden oturduğum yerden senaryolar yazmak kolay. Bakalım doktor ne diyecek ?  

Çok tehlikeli çokk...

Şaka bir yana ama ben bu evde dinlenme işini çok tehlikeli buluyorum. Çünkü , aklım fikrim "ne yesem , ne yesem " diye sürekli midemde... Kalkıp bir şeyde yapamıyorum . Bu durumda olanı tüketiyorum ama tatlı bir şey , tatlı bir şey modundanda bir türlü kurtulamıyorum. Oturduğum yerde sadece hayal kuruyorum. Ne pastalar , ne börekler , ne kekler , ne kurabiyeler uçuşuyor gözümün önünde anlatamam.

Mesela şimdi bol acılı Adana dürüm ya da kocaman bir pizza olsa bayıla bayıla yerdim . Arkasındanda Cheseecake yada Çikolatalı yaş pasta... Aslında farketmez ne olsa yerim ya neyse:)

Yok yok bana sakın acımayın . Ben spora neden gittiğimi unuttum herhalde. Temelini oluşturduğum bu tehlikeli yiyecekleri önce beynimden silip atmam lazım. Düşündüğüm şeyler işe yaramaz şeyler.

Ben en iyisi yavaş yavaş kalkayım da biraz yoğurt ve meyve alayım . Sonra yine hayal kurmaya devam ederim :))

Mecburi dinlenme...

Aşırı yüklenme mi desem , biraz ihmalkarlık mı desem bilmiyorum ama iş, eninde sonunda olacağı varmış demeye geliyor. Küçük bir spor kazası geçirdim. Başlangıçta bu kadar ciddi olduğunu düşünmemiş , birkaç saatte geçer bende kaldığım yerden devam ederim sanmıştım. Ama  yürü  yürüyebilirsen  ,  bas basabilirsen , mümkünü yok...Ciddi bir kas zedelenmesiymiş. Hatta yırtık olmasından korktuk.

Güne gayet keyifli ve enerjik bir şekilde başlamış , ders sonrasında spor salonuna gitmiştim. Sabah sabah güne dans ile başlıyor olmak bile ayrı bir enerji vermişti. Adımları dikkatle takip ediyor , sayarak sağ sol uyumunu sağlamaya çalışıyordum. Müzikle uyum içindeki her bir adımı böylece takip edip , gülümserken , birden sağ baldırımda ufak bir kas çekilmesi hissettim. Bir süre oturdum. Aslında bu bir uyarıymış ama anlayamadım. Kısa bir dinlenmeden sonra yeniden kalkıp gruba katıldım . Çünkü kaçırmak istemiyordum. Sanki dansçı olacağım  , neyime lazımsa... 

Yeniden hareketlere devam ederken aynı yerde "tıkk " diye bir sesle gelen şiddetli kas çekilmesi canımı yaktı . Saatlerce buz tedavisi yaptık ama hiç bir şekilde yerimden kalkamıyorum. Sanki kas koptu , öylesine bir acı... O sesi düşündükçe bile , içim fena oluyor. Doktor  "zorlanma sonucu kas zedelenmesi " dedi. Zorladığımı hiç hissetmedim ama büyük ihtimalle yetersiz ısınma sonucu gerçekleşti. Çoğu zaman çok çalışarak fazla yorduğum bir gerçek ama unuttuğum şeyler kendini hatırlatıyor. Spor yapmayı seviyor olsam da biraz abartıyorum galiba :)))

Şimdi mi ? Laptop kucağımda , kumanda , suyum , ilacım , kremlerim , telefonum yanımda , bacağım minderlele desteklenmiş yükseltilmiş bir biçimde havada duruyorken ben mecburi bir dinlenmedeyim...Ve inatla , "bir an önce geçsinde spora gideyim" diye düşünmeden edemiyorum....