Yazamıyorum...
Düşünemiyorum...
Kelimeleri yan yana getirip ifade edecek gücü bulamıyorum...
Kendimi kaybettim ...
Kocaman bir boşlukta gibiyim...
Boğuluyorum ...
Çıkamıyorum...
Üzülüyorum...
Özlüyorum...
Acı çekiyorum ...
Biliyor musun baba , son zamanlarda kendi kendime konuşuyorum. Aslında kendi kendime değil seninle konuşuyorum. Yanımda gibi , görmüşüm gibi , her yerde , her şeyde seni hatırlıyor , seni anıyorum. Bir an gülümsüyorum , buruk bir ifadeyle. Sonra ....
Sonrası yine gözlerim doluyor , boğazım düğümleniyor. Nefes alamıyorum...Gidişin geliyor aklıma. Sensizliğin acısı çöküyor içime. Meğer ne zormuş babam. Ne zormuş sensizlik...
Kızım neden yazmıyor dedin mi babacım? Seni ne kadar çok özlediğimi ifade edemeyeceğim için , çok üzülüp , ağladığımı bilmemen için yazamadım babacım...Ama elimde değil özlüyorum seni. Kızımmm gelmiş demeni , Hiç bir şey sana olan özlemimi hafifletmiyor... Huzurlu olduğunu düşünerek teselli buluyorum , rüyamda görecek miyim diye umutla uyuyorum. Ama yanımızda olduğunu biliyorum...Seni çok seviyorum canım babacım