Küçük beyimiz okuldan gelir , kapı açılır , çanta yere atılır. Öyle bırakmak filan değil aynen savurmaca usulü.
.
-Çok tuvaletim var annne , çekill çabuk çekillll ... Koşa koşa doooğru tuvalete yetişilir.
-Oğlum ellerini yıkadın mı sen ?
-aaa unuttum annee ama napayım çok tuvaletim gelmişti , hem gelmeden önce okulda yıkamıştım , bişeye ellemedim ki , ellerim temizzzz...( hımm uçarak geldin herhalde...)
-Yaa demek öyle , peki o zaman yıkama ...
- Annneeeeee yaaa , başlama yine ( bak sen şunaaa , demek ben başlıyorum , hemde temizlik kurallarından bahsettiğim için , ben suçlu oluyorum . Herşeyi bilmek zorunda mıyım , sus di mi ama , temiz diyorsa temizdir , inan ve sus ... )
.Neyse tuvalet işi biter , nihayet eller yıkanır ama bu arada pantolonumuz ayakların dibinde yerlerde sürünür.
.
-Oğlum düzgünce çıkartır mısın şu pantolonunu , ne hale geldi bakar mısın ? Yarın nasıl giyeceksin ?
-Bişey yok ki nolmuşşş... ( Rahatlığa bakar mısınız? )
.
Sabır , susuyorum. Eğilip alıyorum yerden pantolonu , toz içinde. Zaten bir pantolon , en fazla 2 gün giyilebiliyor .3. gün gibi bir şansımız asla olmadı .
.-Pekala , anlat bakalım Egecim , günün nasıl geçti ?
-Çokk güzellll , ders filan yaptık . Bahçeye çıktık oynadık , işte öleee . ( bu arada "filan" yaramazlık oluyor)
.Böylece günün özeti verilerek , kısa şikayetler ve azıcık diye nitelendirdiği yaramazlıkları anlatılır. Gerekli uyarıları alır ve “ Tamam anneciğim , bir daha yapmayacağım ” diyerek konuşma sonlandırılır.
.- Egecim sen şimdi ayaklarını yıkayıp , temiz çorap ve eşofmanlarını giy , bende sana yiyecek bir şeyler hazırlayayım olur mu ?
-Çorablarım temizzzz , kokmuyoooo...
-Egeee değiştir annecim , uzatmayalım . Hem gerekmeseydi söylemezdim.
-offff annae yaa , offf.
.İşte bu nokta , koptuğum anın az öncesi. Bu konuşma , inanın en az 5-6 kez tekrarlanır . Evin içinde 20 -25 dk. kadar çamaşırla gezilir.
.- Oğlum giyinir misin artık ?
- Tamaaammm anneee .
.Ama hala tık yok . Tekrar , tekrar , tekrar söylenir , değişik tatlı sözlerle , arada öpücüklerle desteklenir . Hadi bi tanem , hadi bebeğim artık giyin derken , bütün bu konuşmalarımın , çabalarımın boşa gittiğini görmek çok canımı sıkar. Hani cinlerin tepeye çıkması vardır yaa. Artık başlamışlardır toplanmaya. Dinle işte , söz dinle değil mi ? Ama yok. Sonunda...
.-"Egeeeeeee , hadi artıkk ” diye sesimi yükseltince , suçlu ben oluyorum.
-Niye bağırıyorsun , sen zaten hep bağırarak söylüyorsun ...
-????? ee pes diyorum , vallahi pes. Bu noktaya gelene kadar biz ne yaptık ? Hepsi görmezden gelindi.
.
Bu olay sadece giyinme konusunda yaşanan bir durum. Bir de bunun yemek yeme , ödev yapma , yatmaya hazırlık , gezmeye gidiş , söz dinleme gibi gibi farklı durumlarında da hep aynı şeyi yaşamak çok yıpratıcı . Ama nedense hep yükses ses kazanıyor. Bağırmak mı lazım anlayamıyorum ki . Onca tatlı söz , sabır , anlayış neden bu kadar etkili olamıyor...