31 Aralık 2011 Cumartesi

30 Aralık 2011 Cuma

Hiçbir şey için geç değil...

Yeni yıla mutlu giren çocuklarımız olacak. Pek çok arkadaşımızın kolileri Erzurum'a ulaştı ve ulaşmaya da devam ediyor. İlginize ve sıcacık yüreğinize çok teşekkür ederim.

Ama hiçbirşey için geç değil . Kütüphane oluşturmak için hala en az 1 kitap gönderebiliriz. Çünkü  BİR , SIFIRDAN İYİDİR.

Adres: HINIS ANADOLU LİSESİ YİBO LOJMANLARI ARKASI ERZURUM / HINIS

29 Aralık 2011 Perşembe

Son Arzum -Nilüfer

Öyle sanıyorum ki, çoğumuz Salı gecelerinin vazgeçilmez dizisi  olan "Öyle bir Geçer Zamanki " adlı diziye kilitlenmiştik. Dizideki müzikleri beğenerek dinlediğimizden ,  hepimizin dikkatini çeken bir şarkı oldu. 

Aşkın en güzeli ve acının en büyüğü yaşanırken çalan bir şarkı. Nilüfer söylüyordu ama şarkının adını bilmediğimden sadece sözlerini yazarak buldum. 1976 yılında Nilüfer'in söylediği bu şarkıyı çok sevdim ve sadece paylaşmak istedim...

                   

Kötü bir gün...

Sanırım karamsar bir günümdeyim . Hiçbir şey yapmak istemediğim , hiçbir şeyin keyif vermediği , gülümseyemediği bir gün. İstem dışı surat asıyorum , herşeye ama herşeye de kızmak istiyorum. O yüzden de pek çok şeyden uzak duruyorum. Mümkün oldukça az konuşuyorum. Yok yere kimsenin kalbini kırmak istemiyorum. Hem ne diye kendi sıkıntımın cezasını başkaları çekmek zorunda kalsın ki...

Yapılacak en doğru şey , kendimi eve kapatmak , battaniyemi alıp yatmak , sıcacık , sessiz sessiz biraz uyumak . Hem belli mi olur , belki uyanınca gülümsemek için bir nedenim olur. Bugünde böyle...

28 Aralık 2011 Çarşamba

Denedim , beğenmedim...

Uzunca bir süredir bloggerde " Güncellenen Blogger arayüzünü deneyin" yazısını görüyordum ama  yeniliklere pek kolay alışamadığımdan , denemek istemedim. Bugün de "deneyeyim bakayım , nasılmış ? " dedim ama demez olaydım. Hiç kusura bakmasınlar ama beğenmedim. Aslında yenilikleri severim ama beğenmezsem de eskisini aynen geri isterim.

Sanırım ben Google Chrome kullanmadığım için de , görüntüleyemediğim kısımlar oldu . Tarayıcı desteklemediği için bazı bölümlerde sorunla karşılaşmak bu oluyordu. Bu yüzdende "eski arayüze dön" yazısını epeyce aradım. Her bölüme baktım , değişiklikler vardı ama içime sinmedi.

Sonunda görüntüleyemediğim kısımların üzerine gelince yazıları görebildiğimi farkettim. En sağdaki boş kutucuk blogger seçeneklerini açarak eski arayüze dönmemi sağladı . Eğer böyle kullanmak zorunda kalsaydım gerçekten çok rahatsız olacaktım. Neyseki çıkış yolunu bulup eski arayüze döndüm de , benim de yüzüm güldü...

Siz hangi yüzü kullanıyorsunuz? Yoksa eski kafalı bir tek ben mi kaldım ?  :)))

26 Aralık 2011 Pazartesi

Nereden sardım ben bu işi başıma ? ;)

Ben ki , hayatta aklıma gelmeyecek bir işe kalkışmışım. Akvaryum işine yani. Şimdilerde çok zora geldiğimde "nereden bulaştım bu işe" diye söylenmiyor değilim ama öyle ya da böyle 8 aydır idare etmeye çalışıp , küçük dünyamızı yine de güzelleştirmeye çalışıyorum. 

Herşeyden önce kesinlikle bir çeşit terapi olduğunu söyleyebilirim. Onların renkli , hareketli küçücük dünyaları bazen benimde dünyam haline gelebiliyor , unutturuyor herşeyi. Birbirlerini kovalamaları , kur yapmaları , kavga etmeleri , yem görünce hareketlenmeleri , hamilelikleri ve yavruları izlemek inanılmaz keyifli. Önemli olan sadece zaman ayırabilmek. Hergün keyifleri yerinde mi , herhangi bir aksilik var mı diye kısa bir süre de olsa konuşuyorum onlarla. Hem kaç kişi balıklarını "kuzucuklarım" diye sever ki ? :)))

Onun dışında haftada bir kez mutlaka iç filtreyi yıkayıp temizlemem ve dipteki pislikleri çekmem gerekiyor. Yaklaşık % 30-40 kadarda su değişimi yapınca içim rahatlıyor. Bütün bu temizleme işi yaklaşık 1-1,5 saatimi alıyor. Bu birazda benim bazı şeyleri ağırdan almamla ilgili. Arada bitkilerin çürümüş dallarını kopartmak , yosunları temizlemek , camdaki kireçleri kazımak gibi ekstradan işlere de girişirsem  biraz daha uzayabiliyor.

Ama bu arada evin halini görmenizi asla tavsiye etmem. Etrafımda kovalar , küçük kaplar , hortumlar , kullanılmış atılmış kağıt peçeteler... Bulunduğum oda ayrı dağınık , banyo ayrı. Birde bu gidip gelmeler sırasında yere damlattığım sularda cabası. (ama en azından temiz su ). Ve bazen diyorum kiiii, eğer bu akvaryumla ben değilde eşim uğraşsaydıııı ve bu ev her temizlikte bu hale gelseydiiii,  herhalde o akvaryumu kısa sürede yok ederdim . Ne kötüyüm değil mi? İnsan tuhaf işte , kendi yaptığı dağınıklığa ses çıkaramıyor. Dediğim tek şey "Nereden sardım ben bu işi başımaa ahh ahh ! " diyerek gülümsemek oluyor. Bütün işler bitincede akvaryumumu seyrederek dinleniyorum...

25 Aralık 2011 Pazar

BİR , SIFIRDAN İYİDİR...

Geçenlerde kitap konusunda bir ricada bulunmuştum. Ve mümkünse sayfalarınızda paylaşmanızı istemiştim. Bu konuda duyarlılık gösterenlere ve bana mail göndererek bilgi veren arkadaşlarıma çok çok teşekkür ederim.
 
Özelliklede dedik ki ; "BİR, SIFIRDAN İYİDİR." Senin elindeki bir kitap, Erzurum'da yüz kitap olacak. Erzurum'da o yüz kitap yüz kere yüz gencin dünyasını aydınlatacak. Bu aydınlık yine senin yaşamını aydınlatacak. Senden giden "bir", sana yine geri dönecek "yüz kere yüz" katıyla. Bu ülkenin en büyük düşmanı CEHALET !

* Kendi kütüphanemizden sadece bir kitabımızı gönderebiliriz.
* Olabildiğince arkadaşımıza , "ses getirir mi? " diye düşünmeden duyurabiliriz.
* Yazıyı bloglarımızda paylaşabiliriz.
* Daha da fazlasını yapabilirim, yapmalıyım, yapmak benim görevim ve de borcumdur diyorsanız, bir kitap alarak, "gıcır gıcır bir kitap", onları mutlu edebiliriz.

Adres: HINIS ANADOLU LİSESİ YİBO LOJMANLARI ARKASI ERZURUM / HINIS

23 Aralık 2011 Cuma

Yanmışım ben ...

Soğuk havayı kemiklerini titretecek  kadar içinde hissedip üşüdüysen , ertesi gün boğazında bir yanma , batma hissi ile uyandıysan , vücudundaki tüm eklemlerin ağrıyorsa ve yataktan kalkamıyorsan şifayı kapmışsın demektir.

Hemen ilaç ve vitamin takviyesi ile durumu kurtarmaya çalışırsın , biraz iyi olur durumu birkaç gün idare edersin. Ama boğazındaki yanma ısrarla geçmeyince , hafif ateş ve beraberinde gripal durumlarda başlayınca , yorganın altından çıkmak istemezsin. Desenize yanmışım ben...

21 Aralık 2011 Çarşamba

"1 KİTAP " la sesimizi duyuruyoruz...

Paylaştıkça çoğalacağımızı , bu işin ses getireceğini biliyorum. Yazıyı okumak çok kolay ama yapmak gereken inanın çok zor değil. Sadece 1 kitap istiyoruz. İster okunmuş olsun ister yeni. Fazlasını istemiyoruz. Ama yok ben fazla gönderebilirim diyene de itirazımız yok tabiki. 

Bugün pek çok blog arkadaşımın paylaşımını ve gelen mailleri görünce , bir de gittiğim 2 kırtasiyeden boş çıkmayınca , inanın çok mutlu oldum.

Bakarsınız yeni yıldan önce kocaman bir kütüphane oluşturmayı başarabiliriz ;) İlginize , sevgi taşıyan kocaman yüreğine sağlık , sonsuz teşekkürler...

İlgili yazılar aşağıdaki linklerde...

20 Aralık 2011 Salı

Yeniden 1 kitap...

Geçenlerde kitap konusunda bir ricada bulunmuştum. Ve mümkünse sayfalarınızda paylaşmanızı istemiştim. Ve yine istiyorum. Yine isteyeceğim de . Bu konuda duyarlılık göstererek sayfasında paylaşan Kara Kalem 'e , Katre'ye , Fund@' ya ve bana mail göndererek bilgi veren arkadaşlarıma çok çok teşekkür ederim.

Öğrencim benden bir öğretmen olarak ricada bulunmuş ve  ben , " birşey yapamam " diyemezdim. Böylede bir güvence verdim kendisine. Açıkcası, sizlere güvendim . Sadece 1 kitap bile olsa , bizim küçücük bir katkımız , onların hayatlarında büyük farklılıklar oluşturacaktır. 

Özelliklede dedik ki ; "BİR, SIFIRDAN İYİDİR." Senin elindeki bir kitap, Erzurum'da yüz kitap olacak. Erzurum'da o yüz kitap yüz kere yüz gencin dünyasını aydınlatacak. Bu aydınlık yine senin yaşamını aydınlatacak. Senden giden "bir", sana yine geri dönecek "yüz kere yüz" katıyla. Bu ülkenin en büyük düşmanı CEHALET !

* Kendi kütüphanemizden sadece bir kitabımızı gönderebiliriz.
* Olabildiğince arkadaşımıza , "ses getirir mi? " diye düşünmeden duyurabiliriz.
* Yazıyı bloglarımızda paylaşabiliriz.
* Daha da fazlasını yapabilirim, yapmalıyım, yapmak benim görevim ve de borcumdur diyorsanız, bir kitap alarak, "gıcır gıcır bir kitap", onları mutlu edebiliriz.

Adres:  HINIS ANADOLU LİSESİ YİBO LOJMANLARI ARKASI ERZURUM / HINIS

19 Aralık 2011 Pazartesi

Bu Aşure tarifi , bildiğiniz tariflerden değil :)))))

Bu tür başlıklar genellikle tarif içerirler. Ancak bu kez , bu bir aşure tarifi değil , aşure yapamayışın tarifidir. O da nasıl oluyor demeyin. Sadece aklımdan geçiyor ama eyleme dökemiyorum. Yanlış anlaşılmasın, yapamadığımdan , denemediğimden değil , onu yapacak hevesim ve cesaretim olmayışından. Halbuki yapmaya niyetlensem , bu işi gerçekten güzel yapıyorum ama bir çeşit üşengeçlik diyelim.

Neyseki komşularımın , arkadaşlarımın ellerine sağlık , sağolsunlar üşenmeyip yapıyorlar da banada afiyetle yemek düşüyor . Ama şöyle kocaman bir tencerem olsa hafif kazanımsı cinsinden ,  belki biraz niyetleneceğim . 4-5 lt'lik tencerelerle yola çıkmak zor geliyor. Haliyle tencere büyük oluncada , ocak üzerinde yapmak zorlaşacağından , küçük tüp üzerinde karıştıra karıştıra saatlerce uğraşmak gerekiyor. Malzemeleri 1-2 gün önceden tamamen pişirilmeye hazır duruma getirip , haşlamak gerekiyor. Diğer parçaları ufalamak gerekiyor. Üzeri için gerekli malzemeleri kavurmak gerekiyor . Süsünden de eksik olsun istemem. Hepsi 25 çeşit yapıyor. Anlattıkça bile  " Ben daha önce nasıl kalkışmışım bu işe" diye kendime hayret ediyorum. Gençlik herhalde :))) o zaman üşenmemişim demek ki ...

Aşure bana göre , soğuk soğuk yenmeli , kaşığı daldırınca dolu dolu bol malzeme gelmeli , tadı tam yerinde olmalı biraz da koyu kıvamlı olmalı diye düşünüyorum. Çok konuştum biliyorum . Ve tüm bu sözlerin ardından söylenecek tek bir söz var onu da biliyorum. "  O zaman çok konuşma da , yap yiyelim " deseniz " Haklısınız" derim . Ama dedim ya çok üşeniyorum işte ;)

18 Aralık 2011 Pazar

İyi ki sizleri tanımışım....

Bu hafta sonu güzel anlar yaşadım. Kısacık bir zaman diliminde kocaman sevgilerimizi paylaşmanın mutluluğuydu yaşadığımız.

Öncelikle konukseverliğiyle , tatlı sohbetleriyle , dünya güzeli kızları ve yeğenleriyle vakit geçirdiğim Sevgili Demli Hayat , biricik eşi Gamze , kız kardeşi Arzu ve yakın arkadaşı , iş ortağı sevgili Hilal. Sizleri gördüğüme çok sevindim. Gamze'cim herşey için teşekkür ederim ve o deniz kenarına seni bekliyorum . Söz verdin unutma !!!

Sonra Renginle Renkli Hayat , sevgili Fundam ve İçimden geldiği gibi sevgili Ebru. Davetin için çok teşekkürler Fundam , bir dahaki sefere söz kalmak üzere geleceğim ;) Sence bu bizim ilk görüşmemiz gibi miydi ? Neden bilmem ama ben hiç de ilk gibi hissetmedim. Ve bu senin cana yakınlığından kaynaklanıyor diye düşünüyorum. Nasılda heyecan yaptık :) Renginimi çok sevdim . Hastalığından keyfi yoktu, çok sakindi . Bir an önce iyileşir umarım. Ama kısacık muhabbetimiz de bana "abla" diyesi gelmiş ya , çok mutlu oldum. Annesinin meleği o...

Ama bir melek daha vardı orada. Bıcır bıcır bir İpek böceğiydi. O da cana çok yakındı. Ebrum , ilk görüşmemizin üzerinden 3-4 yıl geçmiş ama farkına bile varmamışız geçen zamanın. Demedik mi daha dün gibiydi diye. Sana da çok çok teşekkür ederim.

Sonuç şu ki ; ben doyamadım güzel sohbetlerinize. İyi ki sizleri tanımışım.

14 Aralık 2011 Çarşamba

ÖNEMLİDİR...Sadece 1 KİTAP ...

Uzun zamandır blog dünyasındayım ve bu okuyucularımdan ilk ricam olacak. Birçok blog arkadaşımızın zaman zaman yardım kampanyalarına katıldığını ve birçok yüreği mutlu ettiğini, bu konuda sevindirici geri dönüşümler aldığını biliyorum. Bugün ben de böyle bir ricada bulunsam , yüzlerce öğrencimizi kitap sahibi yapsak , okuma sevgisini aşılasak ...

Bir öğrencimiz , Erzurum 'un Hınıs ilçesinde HINIS ANADOLU LİSESİNDE öğretmen olarak görev yapıyor. Ve okullarında bir kütüphane oluşturabilmeleri için yardımcı olmamızı istedi. Ben de düşündüm ki bizler büyük bir aileyiz . Küçücük bir katkımızla onların hayatlarında büyük farklılıklar yaratabiliriz. Neden olmasın? 

Bu konuda canım arkadaşım, hatta kardeşim dedi ki ; "BİR, SIFIRDAN İYİDİR." Senin elindeki bir kitap, Erzurum'da yüz kitap olacak. Erzurum'da o yüz kitap yüz kere yüz gencin dünyasını aydınlatacak. Bu aydınlık yine senin yaşamını aydınlatacak. Senden giden "bir", sana yine geri dönecek "yüz kere yüz" katıyla.
Bu ülkenin en büyük düşmanı CEHALET!

Şimdi "Ne yapabilirim?" sorusuna gelirsek:

* Kendi kütüphanemizden sadece bir kitabımızı gönderebiliriz.
* Olabildiğince arkadaşımıza , "ses getirir mi? " diye düşünmeden duyurabiliriz.
* Yazıyı bloglarımızda paylaşabiliriz.
* Daha da fazlasını yapabilirim, yapmalıyım, yapmak benim görevim ve de borcumdur diyorsanız, bir kitap alarak, "gıcır gıcır bir kitap", onları mutlu edebiliriz.

Kitap gönderen arkadaşlarımız,  gönderdiği kitabın adını bana mail atarlarsa (osebayrak@gmail.com) ben de okula bildiririm . Bu şekilde kütüphaneye yaptığımız katkılardan haberdar oluruz. Şimdiden ilgilenen herkese çok teşekkür ederim. Dahası... Can sağlığı! Canınız sağolsun! 

Adres: HINIS ANADOLU LİSESİ YİBO LOJMANLARI ARKASI ERZURUM / HINIS

** Ne tarz kitaplar gönderebilirim derseniz. Aşağıdaki kitaplar sadece çerçeve niteliğinde verilmiştir.
Gençlik kitapları ...
İpek Ongun " Bir genç kızın gizli defteri " serisi...
Orhan Veli gibi şairlerin kitapları...
Reşat Nuri gibi klasik Türk yazarlarının kitapları...
Simyacı, Bir Çift Yürek gibi yol gösterici , sürükleyici çağdaş romanlar...
Sait Faik gibi hikayeciler...
Ayşe Kulin gibi yazarlarımız...
Nutuk...
Atatürk'le ilgili anılar , kitaplar...vs.vs.

13 Aralık 2011 Salı

Bitkili küçük dünyamız...

8-9 ay önce başlamıştım ben bu serüvene. Ve şimdi düşünüyorumda epeyce yol katetmiş , epeyce şeyler öğrenmişim. Eski yazılarımı okuyanlar bilir , Yeni heyecanımız adlı yazımda herşeyi anlatmıştım. Hiçbir şey bilmeden balıklama atlamıştım akvaryum içine. Ama benim için yepyeni bir başlangıç , keyifli bir heyecan oldu. Olmaya da devam ediyor . Hatta bazen "eyvah özii'yi de kaybettik"  dedirtecek boyuta getirene kadar. Rica etsem eski yazımdaki haliyle, şimdikini kıyaslar mısınız lütfen...

Akvaryumda dengeyi tutturana kadar epey balık kaybettik . Hastalıklarla baş ettik derken , şimdi 3-4 aydır oturmuş ve sürüp giden bir düzen var ve gayette iyi durumda. Akvaryum hala aynı ama içini tamamen değiştirdim. Yapay olan tüm malzemeleri kaldırdım. Şimdi bitkili yemyeşil küçük bir dünya yarattım balıklarıma. Hem bitkilerin büyümelerini hem de balıklarımı izlemekten büyük keyif alıyorum. Temizlik işinin biraz zor geldiğini itiraf edebilirim ama birgün biteceği umuduyla çok şikayet etmiyorum.  Yani daha büyük bir akvaryuma geçince işler biraz daha değişecek. Belki bakımlar artacak ama filtre ile uğraşmak zorunda kalmayacağım. Ancak henüz zamana ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. 

Şu an itibarıyla akvaryumda moli , velifera , lepistes , plati , vatoz ve çöpçü balıklarım var. Ayrıca sayamadığım kadar da yavru var. Artık hiç birisini başka bir yere ayırmıyorum. Saklanabilen , kaçabilen , beslenebilen hayatta kalır ve yaşama şansını arttırır diye düşünüyorum. Sürekli yavruları kontrol edemeyeceğime göre ekosistem kendi dengesini bulacaktır. Yani , herşey doğal ortamda olduğu gibi...

11 Aralık 2011 Pazar

Yeşil yeşil...

Yaz tatilinde Olmypos Çıralı'da bir pansiyonda kalmıştık. Çok şirin bir aile pansiyonuydu Aygün pansiyon. Yemyeşil bahçe içerisinde , sessiz sakin , huzur dolu bir yer.

İşte oradan kalma bir alışkanlıkla her pazar kahvaltısında soframızda eksik etmediğimiz bir şey var. Bu kesinlikle bir kahvaltılık türü değil , yumurta pişirme şekli değil , hamur işi börek vs. değil , tatlı bir şey hiç değil. Sadece ve sadece yeşillikten ibaret...

Biraz maydanoz , biraz roka ve nane... Bu muhteşem 3 yeşil , kahvaltıya çok yakışıyor ve çok hoş tatlar veriyor ( yani bence)  Sadece salata için kullanıldığını düşünmeden yağsız , limonsuz çıtır çıtır yenerek , peynir , domates ve zeytinle birlikte harika bir birliktelik oluşturuyor. Hafta içinde de , acele kahvaltı için sandviç hazırlarsam içine mutlaka roka , maydanoz ve nane sıkıştırmayı ihmal etmem. Denemeye değer derim. Sonuçta yeşillik demek vitamin demek , sağlık demek ...

Oflaya Oflaya...

Son günlerde oflaya oflaya  "oflaya oflaya" şarkısını dinliyorum. Burcu Güneş , yine harika bir single albüm çıkarttı. Çok seviyorum ben bu kadını çok...
Ve birlikte dinleyelim diye , lütfen sesi açar mıyız?

İyi dinlemeler...

Senden sonra beni bir tek geceler anladı
Bir de sigaramın boynu bükük dumanı
Senden sonra beni bir tek duvarlar anladı
Bir de masadaki yazdığın o son yazı
Kâğıttan bi
r kayık gibi
Okyanuslara attın beni
Sırılsıklam ve bir başıma
Unutmadım terk ettiğini


Bir gün bakacaksın arkaya
Orda ele bıraktıklarına
Aklına gelecek eskiler
Kalbin
atacak hıçkıra hıçkıra
Bir gün anlayacaksın ya
Utanacaksın yaptıklarına
Aklına gelecek eskiler
Kalbin atacak oflaya oflaya



10 Aralık 2011 Cumartesi

Üzgünüm ama böyle...

Çok özür dilerim ama bugün aptal insanlara kızasım var. Hatta gidip dövesim var ama bana ters işte...

Hata yapmamak için son derece titizlikle çalışırlar ama en büyük hatayı yapmayı asla ihmal etmezler . En basitinden söz verirler ama tutmazlar , sorarsın ama söylemezler , zeytinyağı taklidi yaparlar ama yediremezler. Bütün bunlar yetmiyor gibi birde karşıdan anlayış beklerler. Yani " Hata yaptım cezamı çekeyim ya da telafi edeyim " bile demezler.  

Ama en kolayıda , hiç suçu olmayana bu cezayı çektirmek istemeleridir. Yok öyle , zaten herkesin derdi kendine fazla ... Ben daha ne diyeyim ? Üzgünüm ama böyle...

7 Aralık 2011 Çarşamba

Cin fikir :)

Bunca zamandır aklıma gelmemiş olmasına hayret ediyorum . Daha önceden bunu düşünüp , deneyenler  mutlaka olmuştur ama bu konuda hiçbir bilgiye rastlamadığımı belirtmek isterim.

Çoğu zaman çürütüp çöpe atmak zorunda kaldığım taze naneyi çok uzun süre kararmadan , bozulmadan , kokusunu kaybetmeden saklamanın yolunu buldum. Hatta neredeyse 3 hafta kadar. Ne mi yaptım ? Sadece ona bir çiçekmiş gibi davrandım. Naneyi içine koyabileceğim bir kavanoza su koydum ve üzerini poşetle kapatarak , buzdolabında sakladım. Hepsi bu ...

Yani naneler suda bekliyor. Aynı bir çiçek gibi. Ne bir bozulma , ne bir kararma :) Her an taze nane elinin altında . Bu cin fikir değil mi ?

6 Aralık 2011 Salı

7 gerçeğim...

Hayatımın 7 gerçeğini , kısa bir film şeridi gibi göz önünden geçirdim. 

* Egem   * Eşim   * Ailem   * Can arkadaşlarım
* Deniz , tatil , spor... ( 3' ü birarada aynı kahve tadında )
* Go ve * Akvaryumum ;)

Aslında en önemliside ben ...

4 Aralık 2011 Pazar

Tavsiyedir...

Tavsiyedir. İzlenmeli derim. Mendil mi ? Bulundurmakta fayda var ...

"Dedemin İnsanları", küçük bir kasabada yaşayan on yaşında bir çocuk ve dedesi aracılığıyla, bir ailenin ve bir ülkenin geçirdiği büyük değişimi anlatıyor. Kalabalık ve sıcak Ege insanlarının hikâyesini izlerken, mübadeleye, öteki olmaya, nereye gidersen git bir yere ait olamamaya, iki yakaya, çok sayıdaki azınlığa, ihtilallere bir defa daha, ama bu kez farklı bir yerden bakmayı ve düşünmeyi sağlıyor. Yorum izleyenlerin...

2 Aralık 2011 Cuma

İyi mi oldu? Oldu galiba...

Bazen bir anda karar verirsiniz ve verdiğiniz kararın doğruluğundan emin olsanız bile tereddütler yaşarsınız. "Acaba doğru mu yaptım? Yapmalı mıydım? Şimdi sırası mıydı?" diye yüzlerce içsel çatışmalarla karşı karşıya kalırsınız. İşte bende böyle bir durum içindeyim. Aslında hem heyecanlı hemde sıkıntılı diyelim. Ama bu konuda paylaşımlar yapacağımdan ve mutlu olacağımdan kesinlikle eminim. Yinede ne biliyim , biraz huzursuzum galiba...

Son zamanlarda beni epeyce mutsuz eden , ihmal ettiğim birşeyi sonunda yaptım. Zaman zaman eski yazılarımda bahsetmiştim. 2,5 yıl kadar düzenli olarak bir spor merkezine üyeydim ve inanılmaz keyif alıyordum. Hemde sporsuz bir hayatı düşünemeyecek kadar...Ancak yaz tatili başlarken verdiğim 2 aylık dinlenme süresi , uzadıkça uzayınca bende bir tembellik başladı. Tembelliği takiben iştah açılması , bir homini gırtlak durumları , tatlı krizleri derken  , kıyafetlerde başlayan hafif bir gerginlik hissi beni dahada mutsuz etti.
 

Son 1 aydır da , "ha bugün , ha yarın başlarım " diye beni gaza getirecek bir şey bekliyordum. Bu nedenle Guguk kuşuma çok teşekkür ederim. Onu okuyunca , içindeki enerjiyi hissettim "vakit geldi ..." dedim. Böylece dün gidip yeniden kayıt yaptırdım. Sağlık adına çok ama çok mutluyum. Ama içimden bir ses  " Acaba başlamamalı mıydım ? " diye beni huzursuz etmeye devam ediyor. Çünkü bu yüzden zaman zaman oğlumu ve eşimi yalnız bırakacak oluşum , evimle daha az ilgilenecek oluşum keyfimi kaçırıyor. Ama herşey belli bir programa oturunca bu duyguda hafifler ve düzene girer diye düşünüyorum. Hepimizin kendimize özel bir zaman ayırmaya ihtiyacı var değil mi? Var var...