İçime canavar kaçtı...

İçime temizlik canavarı mı kaçtı ne oldu anlayamadım ama bana birşeyler olduğu kesin. Uzun zamandır gözümde büyüttüğüm , yapmayı planladığım işler bitti gibi. Yani biraz daha var ama çoğu gitti ya ...

Temizlik yapacağım zamanlar (-ki yüzeysel temizlikten bahsetmiyorum). "Bu kez mutlaka bir yardımcı almalıyım " diye düşünürüm ama kadıncağız arkamdan " bu kadın hiç mi ev temizlemiyor ayoll " demesin diye hep vazgeçiyorum. Tabii bu işin şakası ama bir de şu yanı var. Niyetine girdiğim zamanda  " amann canım, boşver şimdi kadını filan , ben daha iyisini yaparım" düşüncesi hep üstün basıyor. Böylece sürekli kadının arkasında gezinip , onu da kendimi de huzursuz etmemiş oluyorum. Ancak kendim yapma kararı aldığımda da o iş bir türlü başlamak bilmiyor. Ha bugün , ha yarın derken pencerelerden dışarısı görünmez hale geliyor ki , kazımak suretiyle , iş başa düşüyor. Utan e mi , rezil ettim kendimi işte. Cıkss hiç de utanmıyorum valla :)))

Bende bu kez işleri günlere yaydım ve oda oda işin altından kalktım. Ancak kısım kısım yapmama rağmen temizlik hala devam ediyor. şaka gibi ! Gerçi temizlenen şeylerin üzerinden defalarca geçiyorum. Hergün herşeyi baştan ele alıyorum . Ba ba ba , titizliğe bak gözlerim yaşardı. O camları kazımadan önce aklım neredeyse...Ama galiba bu kez de kendimi psikopata bağladım.  " Oraya dokunmayın , yerlere dökmeyin , dağınıklığınızı toplayın , etrafı dağıtmayın , kalktığınız yeri düzeltin , ellerinizi yıkayın , ona dikkat edin buna dikkat edin... " diye diye sinir geldi. Bana bu kadarı fazla ya neyse...İpin ucu elbet bir yerde kaçar , işte o gün canavar filan kalmaz , bende rahat ederim ;)