Bir kez daha aşık...

Bir kez daha aşık oldum , evettt . Ve hiç bir zaman da bunu söylemekten bıkmayacağım . İster trafik sorunu olsun , ister kalabalık olsun , ister pahalı olsun , hiç ama hiç önemli değil. İSTANBUL AŞKI benim için başkadır. Her gidişimde daha da hayran olduğum , o güzel şehrin aşkı bu. Kokusu bile farklıdır , gidip gelen vapurların sesleri , denizin üzerinde çığlıklar atıp duran martıları , balık ekmek kokusunu hepsini seviyorum galiba. Ve “ Yaşanır bu şehirde ” diyorum , çünkü bendeki büyüsü bambaşka...

Ama sayılı gün işte , anlamadan , doyamadan çabucak geçiyor. Döndüm , geldim evime . Özlemişim herşeyi . Özellikle de kesintisiz interneti , blogları , arkadaşlarımı , yazı yazmayı ... Çoğu zaman kelebekler gibi kafamda uçuştu bazı cümleler ama ne kağıtla bir araya gelebildim , ne de bilgisayarımla. “ Unutmam herhalde ” dedim , attım beynimin kıvrımları arasına. Nasıl olsa , hatırlarım diyerek…

Kuzenim hayatının aşkını bulmuş ve bize de sonsuz mutluluklar dilemek , bu anı onlarla paylaşmak kalmıştı. Dilerim gülen yüzleri hiç solmaz, mutlu olurlar. Düğün bahane derken , ailenin diğer bireyleri ile de , birarada olma fırsatı doğdu. Hafif çaplı sitemler olsa da , hayatın dalgası herkese farklı çarptığından , çok da strese sokmadan geçti , gitti. Sonuç olarak , birlikte geçirilen birkaç gün bile çok güzeldi.

.

Canım , kardeşim , dediğim biricik dostum , Mavi adacığımla da görüştüm. Üzüntümüzle , sevincimizle 7 yılı paylaştık , dile kolay. Neredeyse hemen her günümüz beraber geçerken , hayata verilen yönler bizi biraz uzaklaştırdı. Önce onu Çanakkale'ye sonra da İstanbul’a gönderdi . Şimdi ise sadece tatillerde görüşebilir olduk , özlüyoruz birbirimizi . İstanbul ‘da dedim ama yine de biraz uzakta. İstanbul Boğazı' nın Karadeniz'e açılan uç kısmında , şirin mi şirin , minicik bir yerde. Anadolu Kavağında… Ama mutlu , çok huzurlu , önemli olan tek şey de bu , gerisi boş ... Hem artık bütün yolları biliyorum , kimse beni tutamaz ki her türlü giderim. Orayı da çok sevdim …