Ne Pazar ama ...

Ne Pazardı ama... İnsanlar pazar günlerini genellikle dinlenerek , uzun uzun kahvaltı sofrasının keyfini çıkartarak ve gezerek geçirirler . Ya da en azından böyle hayal ederler. Peki , ben ne yaptım . Uyandım ve oturdum yatağımda , nereden başlasam diye düşününce içimi bir bunaltı kapladı. Kalkmasam , bütün gün yatsam , uyusam kurtulur muydum bu düşüncelerden ? Maalesef... Hal böyle olunca pazar keyfi filan kalmadı . Ev almış başını gidiyor. Ortalık tam bir felaket , yani ya yapılacak , ya yapılacak...Nasılda severim süpürmeyi , silmeyi , toplamayı , ne kadar anlatsam inanmazsınız zaten :)) Düşününce bile delirebilirim . Bu işlerin hiççç ama hiç birisini sevmiyorum.

Öyle gereksiz işler ki , kesinlikle boşa harcanan zaman olarak bakıyorum. Keşke hiç dağılmasa , keşke hiç toz olmasa , keşke bunlar gibi düşünecek yüzlerce küçük ayrıntılar da olmasa...Onu değiştir , bunu değiştir , yıka , as , ütüle , yerlerine yerleştir , ovala , toz al , pişir , topla , onu yap , bunu yap , bu böyle saymakla bitmez hemde hiç bitmez. Sadece bitiyor gibi görünüyor ama bitmiyor. İnanın akıl işi değil. Bunca iş bitince ya da birazda olsa hafifleyince , geriye ne keyif kalıyor , ne de Pazar. Gitti koskoca gün.

Ev şimdi teşekkür mü ediyor, bana kul köle mi oluyor ? Aslaa , hatta bugünden tezi yok yine şiddetle toz tutmaya devam ediyor , acısını bir sonraki hafta sonu çıkartmak üzere...

Ben artık tembellik yapmak istiyorum , uyanınca bunları düşünmek istemiyorum . Ne olur sanki , bir günde uyanınca birileri bana kahvaltı hazır dese , ev pırıl pırıl dese , gün senin günün dese ne olurr ??? Tabiki rüya olur rüya...