Bu sadece şahsıma ait bir durum mu bilmiyorum ama vesikalık fotoğraf çektirmeyi pek beceremiyorum. Yani hem çekene hem kendime işkence ediyorum. Doğal olmaktan uzaklaştığımı düşünüp , kasılmış yüz ifadeleri , zoraki gülümsemelerle verilen suratsız pozlar :) , ben olmaktan çıkmalar , bu da kim yaa demeler gibi gibi...Tamam biraz abarttığımı biliyorum ama beğendiğim fotoğrafların sayısı oldukça azdır...
Her neyse , ne zamandır nüfus cüzdanımı yenilemem gerekiyordu ve bu işi erteleyişimin tek sebebi de yeni bir fotoğrafımın olmayışıydı. Buna son vermek için paşa paşa gidip fotoğraf çektirmem gerektiğinden saçı başı düzeltip , böyle iyi mi , iyi diyerek geri giden adımlarla da olsa stüdyoya girdim. O muhteşem sandalyeyi stüdyonun tam ortasında gördüm ve işte ilk gerginlik başlamış oldu.
Bütün derdim o kareye güzel girebilmek ama çıkan fotoyu düşünün artık. Sırf bu yüzden yıllarca aynı fotoyu kullandığımı bilirim. "Buraya gelip de , fotoğrafını beğenen hiç görmedim zaten. Vesikalık fotoğraf çektirme fikri oluştuğu anda ben zaten hiç güzel çıkmam diyerek ilk sıkıntıyı yaşıyor insanlar. O yüzden de hiç kimse güzel çıkmışım demez " dedi fotoğrafçı. Oysaki rahat olmak lazım , doğal olmak lazım ama bu iş biraz da fotojenik olma işi galiba. 
11 yorum:
tam bu durumlarla ilgili bir yazim var 2008den...zamanin olunca bakarsin bi
:)
http://hayattanmasallardanbiraz.blogspot.com/2008/12/vesikalk-fotoraflar.html
* hemen baktım , okudum , yorum bile yazdım sevgili Biraz :))
Hepimiz böyleyiz işte , belkide olduğumuz gibi :P
bir arkadaşımla gittik.ikimizde çektiricez.ilk o oturdu.çekildi.sonra ben.almaya gittik gözleri kapalı çıkmış.tekrar oturdu.gözlerini zorluyo.belli her halinden.adam gülümse dedi.bizimki ağzını yaydı.fotoğrafçı başını kaldırdı: boşver gülme dedi..iğrenç bi gerginlik şu fotoğraf olayı.ne vesikalık ne norma.geriliyorum..yakında geliyorum :)
ooy oyy ducky bugum , gel artık gelde öyle anlattt :))
Burada sıkı bir tembellik seziyorum :)
öyle gibi handanım canım sıkılıyor :( hemde çok ...
hiç güzel çıkmış bir vesikalığım olmadı benim:))o fotoğrafçı çeneni nasıl tutacağını bile ayarlarken boğmak istemişimdir,hehee hatta çocukken bir keresinde gülümseyişimi az bulan fotoğrafçıya harika bir poz vermiştim(dudaklarımı yaşlı bir nineninki gibi içe doğru kıvırıp)sonunda çıldırıp:))hala baktıkça gülerim 5 yaşlarında fln mışım,dün gibi hatırlıyorum o günü ne kadar sinir olduysam yani
Çık gel buralara canım, balkon keyfi yapalım seninle :)
Ben de ben de,
Bu kadar benzeştiğimizi fotoğrafçılarla ve fotoğrafla ilgili anılarınızı okurken anladım. Bu kadar mı olur pes..Vesikalık çektirmekten nefret ederim demek az bile..Bunca zamandır çektirdiğim onlarca fotoğraftan birini birini bile sevmedim. Ve en sevdiğim(10 yıl oldu) resmi de pişirip pişirip kullanıyorum her yerde..Bi süre sonra " ay o fotoğraftaki sizmisiniz ne kadar da değişmişsiniz " diyecekleri günü de korkuyla beklemekteyim.
Sevgiler
görmek isterim öziim merak ederim :)
Koca yaz buraya uğramayan blog sahibesi aranıyor!!!
Yorum Gönder