Biri " hadi " dese....

Bu yazı kendime yaptığım bir uyarı yazısıdır. Son zamanlarda hissettiğim ve sık sık tekrarlanan bu sıkıntının artık ertelenecek birşey olduğunu sanmıyorum ama hala " belki geçer " diye düşünüp işi yavaştan almaya da devam ediyorum. Peki bilmediğimden mi ? Hayır. Ama nedense hep bir bahanem var...

 

Galiba bazı şeyleri bilmek korkutuyor . Duymak istemediklerimi duymaktan , tepkimden korkuyorum. Ama ertelememem gerektiğinide çok iyi biliyorum. Mesela , biri gelse tutsa kolumdan "hadi" dese "gidiyoruz randevu aldım" dese ve ben mecbur kalsam istiyorum. Yoksa bu adımı atmak bana zor gelecek , biliyorum. Şu halime bakın yaa , çocuk gibiyim. "Doktora gitmek istemiyorum" diye bir yerlere yatıp tepinmediğim kaldı. 

 

Hissettiğim sıkıntı sürekli çarpıntı ve yorgunluk hissi. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyor ve buda beni halsiz bırakıyor. Bu kezde saçma sapan düşüncelere kapılıyorum. Ama özellikle dikkat ettiğim bir durum var ki , akşam vakti hem çay , hem kahveyi kısa süreli aralıklarla tüketmiş oluşum. Kafein , çarpıntının en önemli nedenidir ama sadece buna bağlamamak gerekir diye düşünüyorum. İhmale gelmeyecek bir şey olduğunu da biliyorum. Ama sadece biliyorum ve düşünüyorum. Aferin bana değil mi? 

 

Bu yazıyı yazdım çünkü farklı birşey yapma zamanım geldi de geçiyor bile. Mesela çay içmesem de olur , çok sevmem. Kahveyi azaltsam ya da bıraksam , sigaram zaten yok . Bu arada spora devam etsem  ve bir de Kardiolog'a gitsem. Çok iyi olur değil mi?