Seni seviyorum...

Kocaman sıcacık bir öpücük babacığıma...

Seni çok seviyorum çokk.

İyi ki varsın ,

iyi ki babamsın...

Seni ağlatmak istemiyorum

O yüzden de bu kadarcık yazıyorum

MUTLU YILLAR dilerimmmmmm.

Yorum yok !!

Tam 3.5 aydır her sabah yaşanan kriz , bu sabah itibarıyla sona erdi. Eminim ki , bu kriz bir tek bizim evde yaşanmadı . Çocuğu okula giden herkesin karşılaşabileceği kriz manzarası bu...

.

Homur homur söylenme , arkasını dönme , yorganı kafasına geçirme , duymuyormuş numarası yapma gibi şeyler... Bir de , suçlusu bizmişiz gibi arkamızdan söylenen onca söz . " Ben uyumak istiyorummm , bırakın beni , bugün okula gitmeyeceğimm , başım ağrıyorr , karnım ağrıyorr , bananeeee yaa uyucam işte " gibi çeşit çeşit bahaneler...
.

Ama bu sabah ilginçtir ki , vaktinden tam 2 saat erken uyanan küçük bey , ilk kez hazırlanıp beklemeye başlamış . Ben bile uyuyordum ki , onu görünce çok şaşırdım . Karne heyecanı mıydı neydi bilemiyorum ama bu kadar erken uyanmasına rağmen okul servisini de ilk kez kaçırması garip bir rastlantı oldu. Hemen öğretmenimizle görüştüm , onların da karne alamayacağını öğrenince biraz rahatladım. Bu arada MEB sistemi sözde sanal korsanlar tarafından çökertilince , öğrencilerimizi boynu bükük eve gönderdik , karne veremedik maalesef. Tabii bu olay , en çok karnesinde zayıfı olan öğrencileri memnun etti. Her zaman ki gibi mükemmel bir sistemiz ya... Başka yorum yok !!

Başkası...

Başkası diyorum , çünkü sadece başkası yüzünden yaşanan bunca sıkıntıyı hiç kimse ama hiç kimse haketmedi...Hayat gayet sakinken , herkes kendi geçim derdiyle uğraşırken , o başkası gelip yaptığın tüm kaleleri yıkmaya çalıştı. Hemde hiçççç rahatsızlık hissetmeden sanki göreviymiş gibi. Kimsin sen ? Nesin ? İnsanları uykusuz bırakmaya , çaresiz bırakmaya mı adadın kendini ? Dost görünüp , sömürmeye mi geldin ? İnsanlığın yok mu ? Bir özürü , küçücük bir açıklamayı bu insanlara çok mu gördün ? Farkındayım hiç iç açıcı şeylerden bahsetmiyorum ama inanın bu aralar gündemim de hep bunlar var. İnanın sağlam insanı hasta eder , yataklara düşürür . Neler neler yaşatır... Yok yere başkasını düşünmek , onun yaptığı hataların bedelini ödemek , ağrıma gidiyor. Bunun dışındaki şeyler ise gayet sıradan ...Bazen küçük mutluluklarla gülümseyerek , bazen iş yoğunluğu ile geçerek ...

Düşünmeden alınan bir kararla tüm sevdiklerinin geleceğine kocaman bir soru işareti koyup zor durumda bırakmak da ayrı bir konu tabi . Neymiş , o an öyle gerekmişmiş , nasıl geleceği riske edebilirsin ki...Kim için , ne için ? Elinde güvendiğin neyin vardı ki ? Belki sen insanlık ettin ama o başkası insanlık etmedi. Uzunca bir zamandır işte bu korkularla baş etmeye , birbirimize destek olmaya , çözümler üretmeye çalışıyoruz ama başarılı olamıyoruz. Doluya koyuyoruz almıyor , boşa koyuyoruz dolmuyor . Düşünmemek elde değil.

İnanın , insanlar boş yere cinnet geçirmiyor. En insancıl duygularımızla bile bizi çileden çıkartacak kişilere , damarına damarına basıp kanının çekildiğini hissettirene bakmak lazım...

Özlemişim ...

Özlemişim buraları , sizleri , gerçekten çok özlemişim... Ara vererek en verimsiz yılımı geçirdiğimi de farketmişim . Herkesi takip edip , yorumlar bırakırken , kendi blog sayfama bile bakmamışım uzun zamandır. Kimler neler anlatmışlar , neler yapmışlar , habersiz kalmışım . Gerçekten özlemişim yazmayı ama nedendir bilmem hep vazgeçmişim. Biraz okuduğum yazılardan etkilenmiş , gidenlere üzülmüşüm. Yeri gelmiş mutlulukları paylaşmışım , bazen daha derin düşünmüşüm. Ve sonunda susmuşum... İçimde yaşamışım her şeyi... Sessiz çığlıklar atmışım ...

Kendi içimde bir çok şeye sıkılan , sıkılınca da yazmaktan çok içine atan bir ben olmuşum. İçine attıkça da daha bir asabi , daha bir hassas olmuşum , uzaklaşmışım herşeyden , herkesten ...Hayırsız olmuşum sevdiklerime karşı , merak ettirmişim , ama inanın çok ama çok özlemişim , neydi beni buralardan uzaklaştıran , sizlerden , benden ...

.

Sadece bendim sanırım ama gelmek istiyorum ...