Neden ?

Zor , çok zor bir başlangıç oldu haftaya. Böyle başlamayı hiç ama hiç istemezdim. Daha günün ilk saatleriyle bana isyan bayraklarını açan küçük bey , beni bir anda tüketti . Sinirle çıktım evden. Bu yüzden her sabah yaşanan koşturmaca , bu sabahta yaşandı , yarında yaşanacak ve diğer günlerde... Artık kabul etmeliyim ki , benim oğlum uyuşuk , ne yaptıysam acele etmeyi öğretemedim , Zaten bu nasıl öğretilir ki , bu insanın içinden gelir , geç kalma endişesini taşırsan acele edersin. Bunu hissetmesini sağlayamadım… Belkide çok erken , acele eden benim . Ama o acele etmeyi öğrenemeyecekse benim bu yaştan sonra daha da rahat olmayı öğrenmem gerekecek. Yoksa bu gidişle fazla dayanamam. Nitekim dayanamadım da...

.

Paldır , küldür bir telaşe çıktık evden . Söz bitiyor mu ? Yoookk ne mümkün. Bıdı bıdı bıdı arkandan bi dünya laf yetiştiriyor. "Sabır" diyorsun , "çocuk işte " diyorsun , duymamazlıktan geliyorsun , susuyorsun , susuyorsun , içine atıyorsun. Atıyorsun da ne oluyor ? Bir gün acısı yine senden çıkıyor.

Hadi bunu geride bıraktım diyelim. Ama hala öyle kötüyüm ki...Derse girdim dokunsalar ağlayacağım. Onlarda verdiğim görevi yapmamışlar mı ? Al sana bahane hazır... Bir sürü nasihat , nasihat , nasihat ve kopuş anı. Sonunda dayanamadım çıktım sınıftan . O an yok olmak istedim , bildiğiniz yok olmak... Ağladım , ağladım biraz kendime geldim. Neden , neden , neden sorguladım durdum. Ama yok , cezam daha bitmemişti... Sanki herşey bu kadar basit değil dermişcesine başka bir olay daha oldu . Bu tamamen öğrencimle ilgili bir durumdu. Kim daha sinirli ve neler yapabiliyor bunu da yarına bıraktım ....