Bağırmak mı lazım?

Küçük beyimiz okuldan gelir , kapı açılır , çanta yere atılır. Öyle bırakmak filan değil aynen savurmaca usulü.

.

-Çok tuvaletim var annne , çekill çabuk çekillll ... Koşa koşa doooğru tuvalete yetişilir.

-Oğlum ellerini yıkadın mı sen ?

-aaa unuttum annee ama napayım çok tuvaletim gelmişti , hem gelmeden önce okulda yıkamıştım , bişeye ellemedim ki , ellerim temizzzz...( hımm uçarak geldin herhalde...)

-Yaa demek öyle , peki o zaman yıkama ...

- Annneeeeee yaaa , başlama yine ( bak sen şunaaa , demek ben başlıyorum , hemde temizlik kurallarından bahsettiğim için , ben suçlu oluyorum . Herşeyi bilmek zorunda mıyım , sus di mi ama , temiz diyorsa temizdir , inan ve sus ... )

.

Neyse tuvalet işi biter , nihayet eller yıkanır ama bu arada pantolonumuz ayakların dibinde yerlerde sürünür.

.

-Oğlum düzgünce çıkartır mısın şu pantolonunu , ne hale geldi bakar mısın ? Yarın nasıl giyeceksin ?

-Bişey yok ki nolmuşşş... ( Rahatlığa bakar mısınız? )

.

Sabır , susuyorum. Eğilip alıyorum yerden pantolonu , toz içinde. Zaten bir pantolon , en fazla 2 gün giyilebiliyor .3. gün gibi bir şansımız asla olmadı .

.

-Pekala , anlat bakalım Egecim , günün nasıl geçti ?

-Çokk güzellll , ders filan yaptık . Bahçeye çıktık oynadık , işte öleee . ( bu arada "filan" yaramazlık oluyor)

.

Böylece günün özeti verilerek , kısa şikayetler ve azıcık diye nitelendirdiği yaramazlıkları anlatılır. Gerekli uyarıları alır ve “ Tamam anneciğim , bir daha yapmayacağım ” diyerek konuşma sonlandırılır.

.

- Egecim sen şimdi ayaklarını yıkayıp , temiz çorap ve eşofmanlarını giy , bende sana yiyecek bir şeyler hazırlayayım olur mu ?

-Çorablarım temizzzz , kokmuyoooo...

-Egeee değiştir annecim , uzatmayalım . Hem gerekmeseydi söylemezdim.

-offff annae yaa , offf.

.

İşte bu nokta , koptuğum anın az öncesi. Bu konuşma , inanın en az 5-6 kez tekrarlanır . Evin içinde 20 -25 dk. kadar çamaşırla gezilir.

.

- Oğlum giyinir misin artık ?

- Tamaaammm anneee .

.

Ama hala tık yok . Tekrar , tekrar , tekrar söylenir , değişik tatlı sözlerle , arada öpücüklerle desteklenir . Hadi bi tanem , hadi bebeğim artık giyin derken , bütün bu konuşmalarımın , çabalarımın boşa gittiğini görmek çok canımı sıkar. Hani cinlerin tepeye çıkması vardır yaa. Artık başlamışlardır toplanmaya. Dinle işte , söz dinle değil mi ? Ama yok. Sonunda...

.

-"Egeeeeeee , hadi artıkk ” diye sesimi yükseltince , suçlu ben oluyorum.

-Niye bağırıyorsun , sen zaten hep bağırarak söylüyorsun ...

-????? ee pes diyorum , vallahi pes. Bu noktaya gelene kadar biz ne yaptık ? Hepsi görmezden gelindi.

.

Bu olay sadece giyinme konusunda yaşanan bir durum. Bir de bunun yemek yeme , ödev yapma , yatmaya hazırlık , gezmeye gidiş , söz dinleme gibi gibi farklı durumlarında da hep aynı şeyi yaşamak çok yıpratıcı . Ama nedense hep yükses ses kazanıyor. Bağırmak mı lazım anlayamıyorum ki . Onca tatlı söz , sabır , anlayış neden bu kadar etkili olamıyor...