3. yıla...

Blog dünyasıyla tanışmam , 2.yılını doldurdu. 2006 'nın Aralık ayının sonlarıydı. Bir arkadaşım kendi blogunun adresini bana gönderdiğinde , benim de hoşuma gitti. Nedir , nasıldır derken acaba ben de yapabilir miyim diye heveslendim. Pek çok şeyi beynimde kurmaktansa belki de yazmayı denemeliyim diye düşündüm. Hem kimsenin , bilmesine de gerek yoktu ... Böylece başladım ...

"Amaç okunmak değil , duygularını döküp , ne hissettiğini anlamak , kendini dinlemek " demişti. Evet , aynen böyle demişti . Bende öyle yaptım. Başlangıçta kimseye adres vermeden sadece kendime sakladığım yazılarla başladım. Defalarca yazdım , sildim , güldüm . İnanılmaz saçma geliyordu. Bu yüzden uzun süre kimseyle paylaşmadım . Belki de utandım .Bilemiyorum. Ama istediğim her an yanımda olan , konuşabileceğim biri gibiydi. Kimsenin dağıtmadığı , karışmadığı , tamamen bana ait bir yer... Hani bazen konuşmak istersiniz , ama asıl istediğiniz , gerçekten birisiyle konuşmak değildir ya , işte bu da öyle bir şeydi . Bazı şeyleri kendi içinde yaşatmaktı belki de .

Sonuç olarak , her şekilde bana iyi geldiğini anladım. Gerçi pireye kızıp , yorgan yakma davasına da , defalarca blogu kapatma kararı aldığımı söylemeliyim. Bu dönemlerde kısa süreli aralar verip , kararımı erteledim. Hep bağlayan bir şeyler oldu ve ben gidemedim. Bana yine de belli olmaz , olur da bir gün içimde bir yerde fırtınalar eserse " bu blogu sil " tuşuna basarım , hem de bunca emeğe acımadan...

Şimdi ise , o kadar çok blog arkadaşım var ki , her türlü duyguyu birlikte paylaştığımız , desteğini sanal da olsa gerçekten hissettiğimiz harika arkadaşlar... Kimiyle gerçekten çok yakın olup , en özel sırlarımızı paylaştığımız , hatta çocukluğumuzu geçirdiğimiz , aynı sofrayı paylaşıp beraber yediğimiz , içtiğimiz , birlikte güldüğümüz, birlikte hissettiğimiz , oyunlar oynadığımız harika arkadaşlara , dostlara sahibim. Ve gittikçe de büyüyen bir halkanın zinciri gibiyiz. Sadece paylaşmak için... İyi ki varsınız. Hepinize teşekkür ederim .

Okuyorsa Pikacu ' ya da ...