Uykunun en tatlısı...

Derin uykudan değil de " şekerleme " adını verdiğimiz o en güzel andan söz etmek istiyorum . En olmadık yerde , aniden bastıran , karşıkonulmaz o duygu var ya ... Ne tatlıdır ama . Otobüste, metroda , derste , bekleme salonlarında , iş yerinde , pc başında , her yerde . Yani yeri yok !

Olduğun yerde , öylece dalıp gitmek bambaşka bir tattır. Yatağa gidip yatmaya asla benzemez. O an hiç kimse ellemese , 5 dk.cık bile uyunabilse , belki de 8-9 saatlik bir enerji sağlaması gerçekleşebilir. Gözünü açarsın kapanır , zorlarsın , zorlarsın ama yine kapanır. Kibrit çöpü koysan tutmaz , o derece. Rüya bile görürsün 3-5 sn içinde . Gözünü açınca yaşadığın sersemlik de cabası. " Nerdeyim ben , nolduu yaa, niye uyandırmadınız ? Hainler neden gülüyorsunuz ? " gibi durumlar çok yaşanır. O an için en iyisi , ya kalkıp hareket haline geçmek , ya gidip yüzünü yıkamak , ya sert bir kahve ile kendimize gelmeye çalışmak ya da ne olacağına aldırmadan gözleri kapamaktır ...

** Mesela , derslerde uyuklayan öğrencilerim çok oldu ama gördüm ki tersi de olabiliyormuş . Bir duyuru yapmak üzere , sınıflardan birine girdiğimde , sınıftan çıt çıkmadığını farkettim. Sınıfta öğretmen yoktu ve fazla sessizdi , şaşırdım. Öğrenciler beni görünce sessizce "sus" işareti yaptılar ve arka sırayı gösterdiler. Bir de ne göreyim, öğretmenimiz kafayı sıraya koymuş , dalmış gitmiş rüyalar alemine... Güldüm , bir şey demeden çıktım. Zaten hep derdi ki , öğretmenlik bana göre değil . İlk yılında istifasını vermişti. Hala uyuklar mı bilemem .

** Bir keresinde de metrodayım , öyle tatlı bir uyku geldi ki , dayanamıyorum. Etraftaki kimseyi takmadan , kafamı cama dayadım , gözümü kapadım . Ama kendimi öyle bir şartlandırmışım ki , ne tam dalabiliyorum , ne de gözümü açabiliyorum . 2 dk. bir , her istasyonda gözümü açıyorum , neredeyim diye. Sonucuna katlanabilir miyim ? Düşünsenize " Piştt abla , abla metro boşaldı , herkes indi. Son durak " dedirtir miyim ? ASLA !! Son duraktan bir önce ayağa kalkıp kendime gelmeye çalışmıştım. Ama uyuyanları hep görmüşümdür.

** Pc başında da dalıp gittiğim çok olmuştur . O an ordan kalkmak , dosyaları kaydetmek , bilgisayarı kapatmak , pijamaları giymek , yatağa gitmek öyle zor gelir ki ... Bilirsiniz... Öylece uyusam derim ama sabah komada olma durumu , hoş olmasa gerek.

Bazen de koltukta otururken , birden kafa düşer , uyuklama başlar. Gözler bir açılır , bir kapanır. Valla uyumuyorum modunda gider geliriz. İşte o , en güzelidir. Kimse dokunmasa deriz. Ama ne mümkün , defalarca başına gelirler , giderler. " Hadi kalk , yerine yat , burda boynun ağrıyacak , üşüyeceksin . Kalk hadiiiii " diye. Ve her defasında biraz toparlanıp , homurtulu bir şekilde " hı hı tamam , şimdi kalkıyorum " denir ve koltuğa biraz daha yerleşilir. Ne kalkabilirsin , ne de o sözlerden kurtulabilirsin. Aynı sahne ciddi aralıklarla tekrar eder. Ve sonunda büyü bozulur. Kalkıp yerine gidersin ama uyuyabilirsen ...