Ev kedisi...

Ne zaman evden dışarıya çıksam , daha çıkar çıkmaz evimi özlüyorum. Gezmeyi bu kadar severken ve isterken , evimi de bu kadar özlemek , nedendir , anlamıyorum. Sonrada bu bende kalıcı bir tembelliğe neden oluyor. Kim , "hadi bir yerlere gidelim " diyecek olsa , hep evde kalmak istiyorum . Ya hazırlanmaya üşeniyorum , ya canım gitmek istemiyor ya da kalabalık çekemeyeceğim zamanlarda gelen teklifleri red ediyorum. Ve farkediyorum ki , gün geçtikçe daha da ev bağımlısı oluyorum...

Sonuç olarak , ben bir ev kedisi olmalıymışım. Sıcacık bir sobanın yanında , yumuşacık bir battaniyenin içinde bütün gün mırr mırr uyuklamalı , uyanınca da güzelll bir gerinip , yine keyif yapmalıymışım.