Yaramaz ama şirin ...

Eyvahh!! diyorum çünkü daha şimdiden disiplinlik olaylara başladık... Ve ben daha nelerle karşılaşacağımı düşündükçe bazen kendimi kaybediyorum. Bey efendimiz 2. sınıfta ama çok hareketli ve yaramaz , işi zekilikle götürüyor. Sınıf öğretmeni demiş ki : "Ege' yi mezun edince ben de emekli olurum artık. Bu nesil çok başka , ne durdan anlıyor , ne sustan. Kızıyorum ama öyle şirin ki çoğu zaman bir şey diyemiyorum. "

Ahh evet , çok şirindir ama ben neler diyorum neler... Bazen şirinliği kâr etmiyor. Doğruyu , yanlışı öğrenmesi gerekiyor ve bunu da başını belaya sokmadan önce bilmesi gerekiyor. Yoksa çok geç olacak ve daha çok üzüleceğiz. Her gün aynı uyarıları yapmak çok sıkıcı , biliyorum ama aksini yapacağı bir anda aklına gelirse , işte o zaman işe yarayacak diye düşünüyorum .O da her defasında " biliyorummm annee , tamamm annee , sözz yapmayacağım " dese bile yılmak yok .

.

Neyse gelelim şu disiplinlik olaya , aslında birazda öğretmenimizin göz korkutması . Olay masumane bir aşk hikayesi. Off neler diyorum ben yaa... Daha 2. sınıfta bunlar . Gerçi şimdikilerde , bu 3-4 yaşa kadar indi ya neyse... Okulun yazı işlerinde çalışan , çok cici bir ablası var. Sınıfın 3 yaramazı da , bu kıza aşık.

Birisi der : Eşini öldürüp , ben onunla evleneceğim

Öteki der: Hayır , ben evleneceğim .

Benimki de masum masum beğenir de birşey diyemez. Ama evli biriyle nasıl evlenilir onun araştırmasını da içten içe yapar ... Neyse olay , küçük planlar aşamasına gelir. Oğlumda benden bir şey saklamaması gerektiğini bilir ve çoğu durumu paylaşır. Bilir ki çok kötü bile olsa , önce ben bilmeliyim ve ondan duymalıyım. Bu konuda da gerekli uyarılar yapılır.

.

Oğlumun ana sınıfından beri kankisi olan arkadaşı ve yeni gelen 3. kişi kısa sürede kaynaşırlar ama 3. kişi bizimkileri kıskanır ve sürekli yapmadığı şeyleri Ege'nin üzerine yıkar, eşyalarını alır , geri alınca da "çaldı " diye iftira eder. Amacı oğlumu okuldan attırıp kankisiyle daha yakın olmakmış . Bak kafadaki kurguya... Sonra bu cin fikirliden kıza mektup yazma fikri ortaya çıkar. " Biz size aşığız "diye başlayan ve devam eden bir mektup yazılır ve kapının altından atılır. Mektup ele geçincede bizim üçlü soluğu idarede alır. 3. kişi derki " Mektubu Ege yazdı , onu okuldan atın " , bizimki de herşeyi anlatır, çünkü suçsuzdur ama olayı biliyor olması , arkadaşının yanında olması bile bana göre suça ortaklıktır. "Öğretmenine haber vermeli ya da arkadaşını uyarmalıydın " dedim . "Daha önce bir tanesini yırttım zaten ama ikinciyi habersiz yazmışlar " dedi. Sadece kapı altından atarken uzaktan görmüş ve engel olamamış .Sonuçta her yaramazlıkta bu 3'lü parmakla gösteriliyor. Böylece okulda küçük bir mahkeme başlamış . Ama bu mahkeme evde daha ciddi boyutlarda devam etti , yine gerekli tüm uyarılar yapıldı , arkadaş seçimi gözden geçirildi. Doğrular , yanlışlar , tüm suçlar masaya döküldü . Böylece arkadaşını tanıma fırsatı oldu ve yaptıklarını onaylamadı. Her şeyi biliyor olması ama şu içindeki şeytana engel olamaması ne kötü ...

.

Neyse ki öğretmenimiz de durumun farkında da , en kısa sürede veli ile tekrar görüşülüp sorun halledilecek. Gerçekten çok korkuyorum , sorunlar büyüdüğünde herşey yine bu kadar basit olabilecek mi ?