Sonsuz naz hakkı...

Ahh! şu erkekler ahh! Hasta olmaya hiç ama hiç  gelemiyorlar. Mız mız da mızz , çocuktan beter çocuk oluyorlar. Yaşı kaç olursa olsun , büyüğü de aynı küçüğü de. Sanıyorum ki çok azdır sessiz sakin olanı.  Sanki bir tek onlar kötü hissediyormuş gibi ay ayy ayy ölüyorum , ııhh , aahh , ay amann , offf . Kimse benimle ilgilenmiyor , dayanamıyorum artık demeler bununla beraber sürekli oflama ve inlemeler , ardı arkası kesilmeyen istekler...Yani sürekli bir naz durumu...

Dün gece de birden bire ateşi yükseldi oğlumun . Hem onun hem bizim keyfimiz kaçtı. Kıyamam ben kuzucuğuma , yapacağı nazın haddi hesabı yok ama işin ilginç yanı da , böyle ateşli olduğunda tamamen başka bir çocuk gibi oluyor. Sürekli ilgi isteyen (-ki bu çok normal bir durum ) ayrıca da aşırı derecede kibar ve düşünceli... Bir de çenesi bırbırbır hiç susmuyor , bu haliyle nasıl buluyor o enerjiyi anlayamıyorum. "Annecimmm yanıma gelir misin?  Annecimmm elimi tutar mısın?  Annecim su getirebilir misin ? Annecimmm çok üşüyorum , annecimmm başım ağrıyor , annecim kusacak gibi oluyorum , annecim boğazımda bişey var , annecim gücüm yok , annecim galiba ben çok hastayım , annecim de annecim ..."

Ve böylece başlıyor naz hakkı. Öncelikle yemek yemesi için  , paşanın isteği ön plana alınıyor. Sonra da yatağına kadar servis yapılıp  , ağzına çatal kaşık hizmeti veriliyor. Saati gelince de ilaçları. Sonrasında da dinlenme ve uyku şart ama nerdeeee , sürekli bir inleme  , sürekli bir mızıltı durumu , bitmek bilmiyor. Şimdi hasta ya , annesi ona kıyamaz ya sonsuz naz hakkını tamamen kullanıyor. Kuzucuğum sen naz hakkını her zaman kullan ama çabuk iyileş olur mu?  

-anneeeee , ben şimdi iyileşemezsem , okula da gidemem di mi ?

-İyileşirsinnn tatlımm , merak etmee.

-off anne yaa , iyileşemezsem gitmem amaaa , hem sende evde kalır bana bakarsınnnn , ne güzel olur di mi?  diye başlayan sözlerin arkası da hiç ama hiç kesilmiyor...
Sizce hasta iyileşmek istiyor mu?