Çabuk eve gelll....

Çığlık çığlığa koşarak yanıma geldi . Ağlamaktan titriyor , yerinde duramıyordu. Zorla sakinleştirdim ve ne olduğunu anlatmasını istedim. Sonra da çaktırmadan gülümsedim . Yani , o anı ben yaşasaydım , benimde yapacağım şey , kesinlikle aynı tepki olurdu. Elinden tuttum ve odasına bakmaya gittik.

Pencereden bakıyormuş , birden içeriye  kocaman bir çekirge zıplayıvermiş. Ama gerçekten de kocaman . 8 cm gibi birşey. Şimdi burada , normal olarak yapılması gereken davranış  ne olmalıdır? Çekirgenin üzerine bir şey atıp , sonrada onu bahçeye atmak olmalıdır değil mi ? Ama ben yapamam. Hatta , o çekirgeye yaklaşmam bile mümkün değil. Ne yapacağı belli mi olur , böcek bu , ya ben ona doğru yaklaşınca , o yüzüme ya da üzerime atlarsa , yok yokkkk hayali bile kabus gibi...haaa bana zarar verebilir mi ? Elbettte ki veremez ama ben bu tür haşeratlardan hoşlanmıyorum...Hem ben onlara dokunmuyorsam onlarda mümkünse bana dokunmasınlar...

Sonrasında ne mi yaptık ? Tabiki çekirgeyi yakın takibe alıp , kapıda kamp kurduk. Ayy kıpırdadı , ayy döndü , ayy tırmandı , ayy düştü , ayy ayy zıpladı , zıplayacak derken kendi halimize güldük. Eğer gözden kaçırsaydık işimiz çok zor olacaktı. Hiçbir güç onu , o odaya sokamazdı , biliyorum. Acil çözüm için de " Alo baba , çabuk eve gel " servisini kullandık. Sonuç olarak , o doğaya geri döndü bizde odamıza...