Cevap geldiiii.....

Bir önceki heyecanlı bekleyiş yazıma beklediğim cevap nihayet geldi. Telefonun modeli ve kaybettiği yer hakkında verdiği bilgilendirmeler doğruydu. Hemen kendisiyle irtibata geçtik. O kadar şaşırdı , o kadar mutlu oldu ki , anlatamam. Meğer , kaybedeli 3 ay olmuş. Karlar eridiğinde bulunacağını az çok tahmin etmiş ama ona geri geleceğini asla tahmin etmemiş. Bulan "alır, götürür" demiş. Neredeyse yüzlerce kez teşekkür etti ve sesindeki şaşkınlığı ve mutluluğu anlamak hiç de zor değildi. 

İşte bu noktada durup düşünmek gerekiyor. Bir insan kendisine ait olmayan bir şeyi nasıl alıp sahiplenebilir ki ? "Ben buldum , benim oldu" diyebilir mi ? Onu sahibine ulaştırmak en büyük mutlulukken , almak hırsızlık değil midir? Belki sen , ben , o değil ama bunu yapan birileri var.  O yüzden hiç kimsenin kimseye güveni kalmamış. Nereden 3-5 kırpsamda kâra geçsem derdinde olan , fırsat kollayan birçok kişi var. Yani herkes herkesin gözünde potansiyel suçlu aslında. Hal böyle oluncada "giden geri gelmez" diye düşünüyor insan.Halbuki , elini vicdanına koyup düşünen , kendini o kişinin yerine koyan, nasıl canının acıdığını , nasıl içinin yandığını anlayan kişi , başkasına ait bir şeye el uzatmaz , uzatamaz. Kaybolmuş bile olsa...

Her neyse , o arkadaşı mutlu ettiğim için öylesine mutluyum ki , bu herşeye değer bir duygu. Hiç beklemediği bir anda telefonuna yeniden kavuşacak. Şu anda telefon kargoya verildi ve sahibine doğru kanat açtı  bile ;)