2 Ağustos 2012 Perşembe

Kocaman çocuklar olmuşuz ...

Aradan 30 yıl geçmiş , dile kolay tam 30 yıl...Ve bunca zaman hiç kimse birbirini görmemiş.Birkaç tesadüfi karşılaşma , hepsi o kadar ...

Yani kim kimdir , nedir , nerededir bilmeden yıllar geçmiş , gitmiş. Sonrasında iş ,  güç , yeni bir hayat , çoluk çocuk derken hayatın döngüsüne kapılmışız acısıyla tatlısıyla ...

Ama yine de dolaylı yollardan bağlantılar hep kalmış ki , tam olarak kaybetmemişiz izlerimizi. Okulun bahçesinde çığlık çığlığa koşan çocuklarken , şimdide içi içine sığmayan kocaman çocuklar olmuşuz. Yani değişen bir şey yok. Yine çığlıklar atıyoruz ama bu kez sevinç çığlıkları.

Aslında herşey siyah-beyaz bir fotoğrafla başladı. Aynı filmlerdeki gibi. 5. sınıfta çekilmiş bir fotoğraftı..." Ulaşabilir miydik acaba birbirimize ? " gibi bir düşünce gelmişti aklımıza. O an düşüncesi bile heyecan vermişti. Hem ulaşsak bile bir araya gelebilir miydik ? Uyum sağlayabilir miydik ? Denemek lazımdı. Ulaşabildiğim bir iki arkadaşıma ulaşarak ilk bağlantıyı sağlamış oldum. Sonra 3 kişi , 4 kişi, 5 kişi derken zincirleme olarak 12 kişiye ulaştık. Olur muydu olmaz mıydı , toplanabilir miydik , nasıl olurdu derken organizasyon yapıldı ve geriye sayım başladı.

Buluşma tarihi yaklaştıkça heyecanımızda artıyordu. Ama hepimizin kafasında , birbirimizden habersiz oluşan bir soru vardı " Acaba nasıl bir ortam olacaktı? " Sonuçta , 30 yıldır hiç görüşmemiş olmak hepimizi tedirgin ediyordu. Ama görünen manzara çok farklıydı. Bütün soru işaretleri boşunaydı. Çünkü , o kadar sıcak ve o kadar keyifli bir ortam olmuştu ki , sanki yıllardır görüşüyormuşuz gibi samimiyetimizden ve özellikle de çocukluğumuzdan hiçbir şey kaybetmediğimizi gördük. Belkide çocuk olmak istemiştik hepimiz. Bol kahkahaların atıldığı , komik anıların su yüzüne çıktığı bir gece olmuştu. Onun platonik aşkı varmış , bu onu seviyormuş , o iftira  yüzünden yediği sopayı unutamıyormuş , öğretmen ona kızmış , bunu cezalandırmış , o okuldan kaçmış , müdür kulağını çekmiş , o kızın birini öpmüş , o kızların eteklerini açıp açıp kaçmış , o bundan korkuyormuş , o herkesi dövüyormuş , o şöyle yaramazmış , bu böyle utangaçmış , yok pısırıkmış vs vs vs ... Çocukluk işte ...

Yani biz o gece , zaman içinde yolculuk yapmış , geleceğe gitmiş , iş güç sahibi olmuş , evlenmiş , çocukları olmuş , kocaman 5. sınıf öğrencileri olmuştuk. Zaman hepimize birazcık oyunlar oynamış olsa da birbirimizi tanımamıza engel olamamıştı. Çok güzel bir geceydi ve dün de öyleydi ;)

6 yorum:

Handan dedi ki...

Oo ne güzel bir buluşma olmuş :)

özii dedi ki...

kesinlikle güzeldiii :)) herkes memnun

Cocukla Cocuk dedi ki...

ah harika...ay sonunda ben de cocukluk arkadalarımla bir toplantıya katılmaya calışıcam..simdiden hevesliyim yazıyı okuyunca daha da heveslendim...senin adına cok sevindim..sevgiler..

özii dedi ki...

kesinlikle cok guzel ve keyifli...

Mahmutun güncesi dedi ki...

Bu keyfi yaşadım.
Yıllar geçmiş ama insanlar o günkü gibi.İçten,samimi...

özii dedi ki...

Kesinlikle Mahmut , hiç bir şeyi kaybetmemiş gibi olmak ne güzel... Sevindim senin adına da...