12 Ağustos 2013 Pazartesi

Ömrümü yedi ömrümü...

Yemyeşil bahçe içinde oturmak güzeldir ama benim gibi börtü böceğe alerjisi olanlar için bazen eziyet olabilir...Günün yorgunluğunu atmak üzere akşam oturduğumuz bahçede uçuşan şeylerden birinin yolunu şaşıracağı tuttu. Hem gittiği yolun sonu yoktu hem de çektirdiği eziyetle ömrümü yedi.
 
Sen gel kulağıma gir , ay ay ayy derken inanılmaz bir pırpırlanma sesini beynimde hissettim. pırpırpır ...pırpırpır... pırpırpır...sanki beynim delinecek. Çığlık çığlığa bağırmaktan başka birşey yapamadım. Hem bağırıp hem ağlıyordum.İnsanlar paniğe kapıldılar doğal olarak. Her pırpırlanmada eşime, arkadaşlarıma "bir şeyler yapın ne olur" diye yalvarıp durdum. Düşünmek için sakin olmak lazımdı ama ne mümkün ...
 
Korkumdan elimi kulağıma bile sokamıyorum. Ya ezilirse , ya zehirliyse, ya ölürse , ya kulak zarıma zarar verirse diye bir çok şey düşündüm. Ne girdi bilmiyordum bile...Sadece bir ses. Çırpınma sesi vardı...Her çırpınma ile birlikte sürekli ağlıyordum , eşim "sakin ol , bakıyorum"  dedikçe daha da çok ağlıyordum. Cımbız dedi birileri , olmaz dedim. Sivri olan hiçbir şey olmazdı zaten. Üflemek olmaz , su tutmak olmaz -ki bir ara denediler galiba çok iyi hatırlamıyorum. Sakin olmak mümkün değildi ki  , kulağında birşey var ve çırpınıp duruyor. Yaklaşık 15 dk. kadar belki kendisi çıkar diye çabaladık , olmadı. Sonunda tek çözüm en yakın hastaneye gitmekti. Beni asıl endişelendiren merkeze 40 km uzak oluşumuzdu. Nasıl dayanırım bu yola bu pırpırla diye düşündüm ama mecburdum...
 
Arabaya bindik , çok karanlıktı. Eşim elime güçlü bir fener verdi ve "bunu kulağına tut"  dedi. Birkaç dakika olmuştu ki birden bir büyük sessizlik ve rahatlama hissettim. Bir kelebek , güve kelebeği koltuğa düştü. Ohh be dünya varmış dedim. İlk işim kulaklarımı kapatmak oldu ellerimle. Kulağa kaçan böceklerle ilgili öyle çok hikaye duymuştum ki , ne senaryolar yazdım anlatamam. Ömrümü yedi o kelebek , ömrümü...

7 yorum:

Handan dedi ki...

Oyyy, içim bir hoş oldu Öziicim. Eşin iyi düşünmüş valla. Geçmiş olsun canım.

özii dedi ki...

Sağol Handan ım şimdi düşününce gülmek geliyor ama hiç eglenceli değildi :))

Defne Soysal dedi ki...

Enteresan, kulakların çok mu büyük senin?

ruhdagı dedi ki...

Börtü böcekten çok korkan biri olarak seni çok iyi anlıyorum. Bilinç altına yerleşir bu anı silinmez :(
Ay! okurken bir tuhaf oldum kendi kulağıma kaçmış gibi.
Çok çok geçmiş olsun iyi ki daha kötü bir şey girmemiş.
Sevgiler.

özii dedi ki...

** :)))) defneeee yapmaaa yaaa kulakyoluna girmiş hayvan kepçe olsa kaç yazarrrr

** Ruhdağı teşekkür ederim geçti elbet ama düşündükçe iyiki kelebekmiş dedim neler biliyorum çünkü :(( düşünmesi bile korkutucu

Seyyah Aile dedi ki...

Merhabalar;
Blogunuzu yeni keşfettim ve hemen takibe aldım.
260. takipçiniz benim.
Bana da gelirseniz sevinirim :)
Sevgiler
http://whiteglaze.blogspot.com
twitter: @_gamzeahmet_

özii dedi ki...

Hoşgeldiniz:)
bakarım tabiki sevgiler..