Şımartalım bence...

Tamam tamam , sızlanmayı bırakıp biraz daha güçlü olmaya karar verdim. Bu nasırlı siğiller bir an önce geçecek. Ve geçer geçmezde ayaklarıma bebekler gibi bakıp daha çok özen gösteceğim. Bakımlar yapıp , yağlarla onları şımartmayı düşünüyorum.

 

Bazen fazla ihmale geldikleri kesin. Onlar hem bu koca gövdeyi üzerinde taşısın  , hem de biz zıptırı zıptırı ordan oraya koşuşturalım , yok dans edelim , hoplayalım , zıplayalım , bazen saatlerce ayakta durmak zorunda kalalım. Bazen değişik ayakkabılara sıkıştırıp sağını solunu vurduralım , su toplatalım , baskı altında tutup nasır yapalım , çıplak ayakla sağda solda gezip virüs kapalım !! , bütün eziyeti çektirelim de sonra onlara verdiğimiz en büyük ödül sadece onları yıkamak , krem  sürmek ve temiz çorap içine tıkmak olsun...

 

Olmaz tabii , bende olsam bir yerden sonra isyan ederim. Ettiler de zaten...Bu kadar eziyete karşılık bu olmamalı. Şimdi hiç üşenmeyin çıkartın çoraplarını. Çıkartın , çıkartın. Ayaklarınıza bakın...Olmadı değil mi ? Beğenmediniz. Her gün yıkasak ne olur , hergün temiz çorap giysek ne olur? Yetmiyor işte.

 

Valla bu işin kadını erkeği yok. Bakım her ayağa şart. Hemde bazen değil , her zaman. Topuklar sertleşmemeli , tırnaklar düzgün kesilmeli ,  ayaklar pamuk gibi olmalı. Hatta ayak masajı bile yaparak onları rahatlatmalıyız. Biliyorum bakım işini biraz abartmış olabilirim ama canım çok yandı. Önemliydiler ama şimdi daha önemliler diye düşünüyorum. Tek bir nokta dahi acısa huzurunuz kaçıyor inanın. Yürüyemiyorsunuz bile.

 

Şımartalım bence ayaklarımızı. Ben söz verdim zaten şımartacağım. Birde üzerindeki yükü hafifletme kararı aldım. Bu da başlı başına ayrı bir konu zaten...