Diyet hikayesi...

Birisi diyete başlamıştı değil mi? Bitmedi hala devam eden bir süreç...Hem gayetde iyi gidiyor. Programa başlayalı 2 ay oldu ama yavaş ve emin adımlarla 6 kg gitmiş durumda. Ben oldukça memnunum ama diyetisyenim sanki biraz daha fazla vermiş olmam gerektiğini ifade edince keyfim kaçıyor...

Arada kaçamak yapıyor muyum derseniz pek sayılmaz.Tatlıların tadını unutmak üzereyim . Çayı ve kahveyi artık şekersiz içmeye başladım , beğenmediğim yeşil çaya alıştım. Çikolata yemiyorum , hamur işi yemiyorum , karbohidrattan mümkün oldukça uzak duruyorum. Daha çok yoğurt , salata , sebze ve protein ağırlıklı besleniyorum. 

Aslında çok özel bir program olmamakla birlikte dikkat edilmesi  gereken çok şey var. Yaptığım en büyük hata ana öğünler sonrası ara öğünleri iyi kullanmıyor oluşum. Acıkmıyorum diye yemediğim zamanlar vücut geleni tutup yağa çeviriyormuş. Yani boş yok.  Ara öğünler önemli ve yemeliymişim...

Öziice 'de ve burada bu listeleri ve bazı özel alternatifleri paylaşacağım...Aslında bu bir diyet değil yaşam biçimi olmalı. Çünkü hafifsin , sindirim sıkıntısı yaşamıyorsun , ay çok yedim fanayım demiyorsun , sadece arada "hayır teşekkür ederim yemiyorum" diyorsun ...Ve sonuçtan mutlu oluyorsun....

 

kısa kısa...

Ne tesadüftür ki , en son yazdığımda da arkadaşlarımızla toplantı olacağı günmüş. Ve bugün yine bir toplantımız var. Maksat iftar olsun , birlikte olsun , hoş sohbetler olsun...
 

Ve o günden beride acil durumlar dışında bilgisayarı açmamışım. Dolayısıyla bloglara da bakamamışım. Hatta bir ara şunu düşündüm. Kışın gelmesini hiç istesem de sadece şu açıdan herkes evinde köşesinde oluyor. Bilgisayarını bir şekilde eline alıp bloglarda toplansa mı acaba diye düşünmedim değil. Yoksa blogger öldüde bizler mi ayakta tutmaya çalışıyoruz, bilmiyorum .

Tatile gireli 11 gün oldu. Bu süreçte genel anlamda hep evdeydim. Yani Mudanya sınırları içindeydim ama ya sahilde , ya kafede ama illaki hep dışarıda...Bu arada güneş Mudanya 'da böyle batıyor. 

Zaten 5 gün boyunca eve gidesim bile gelmedi. Oğlum'u Bodrum'a Basketbol kampına gönderdim. Bu anlamda ilk ayrılığı tecrübe etmiş olduk. Daha öncede ayrıldık ama ya anneannesiyle ya babasıyla kaldığı için gözüm hiç arkada kalmıyordu. Şimdi otobüse bindirip arkasından el salladık ...

Öyle garip bir duyguydu ki ve sanırım bu bir başlangıçtı Ağır gelen bu oldu ve buna alışmalıyım. Kabul etmem gerekir ki artık büyüyor. Ağustos ayında bir kamp daha var. O da başka güzel bir hikaye aslında...

Hafta başında okul eşleştirilmeleri nedeniyle tayinim oldu. Çok daha iyi şartlara sahip olan bir okulda çalışmaya devam edeceğim. Artık denizin dibinde değilim ama 5 dk da yine sahile inebilirim. Hem evime de yürüyüş mesefesinde...Hayırlısı bakalım...

Şimdi hazırlanmam gerek. Aslında yazmak istediğim çok şey var. Birikmiş biliyorum ama unutuyorum . İyi mi? Akşam bizim kocaman çocuklarla dağ yoluna çıkıyoruz . Güzel fotolar çekmek üzere şimdilik gidiyorum. Bu arada galiba en çok instagram kullanıyorum. Var mı kullanan ?