Güneş doğarken ...

Sabah saat 05:50 , telefonum güzel bir müzikle açıldı , bir an " noluyoo yaaa bu saatte ? " diye homurdandım , sonra birden aklıma geldi , fırladım yataktan . 5 dk. içinde hazırlanıp kendimi dışarıya attım. Düşündük ki , sabah sabah yapılacak en iyi spor , bisiklete binmekti . Bizde 4 bisikletli sözleşip , sahilde buluştuk. Güneş denizin üzerinde henüz yeni yeni yükselmeye başlamıştı . Öyle güzeldi ki , sessiz , sakin , kafa dinlemek ve başka dünyalara açılabilmek için harika bir saatti.

Ama yalnız değiliz, bizim gibi erkenci olan o kadar çok kişi var ki... Yürüyüş yapan amcalar , teyzeler , hafif tempo koşanlar , bisikletli gençler ( bizde onlardan olduk bu arada :)) hatta ve hatta o saatte denize girenler bile vardı.

Birden aklımdan binlerce şey geçti , herkes mışıl mışıl uyurken , hayat burada akıyormuş meğer. Ama biz farkında bile değilmişiz. Bir an açıklardaki kayıkta olup balık tutma zevkini yaşamak , bir an denize karşı balkonda oturup kahvaltı keyfi yapmak , çayımı yudumlamak , çay kaşığının çıkardığı şıngır şıngır sesini duymak , denize , uzaklara dalmak istedim . Sonra da “ bisikleti daha hızlı kullan , rüzgarı yüzünde hisset , bu çok daha iyi ” diyerek kendime geldim . Bacak kaslarımın beni çekmekte zorlandığını , acımaya başladığını hissettiğimde de “ bu harika ” diye sevindim. Çok erken de olsa güzel ama yorucu başladım güne. Böyle tatlı tatlı uyuyasım var . O yüzden , spor yorgunluğunu ve sonrasındaki rahatlığı çok seviyorum. Gelmek isteyen varsa buyursun , bekleriz efendim...