Şarj oldum...

Yorgunluğa ve uykusuzluğa çok dayanıklıyımdır , son ana kadar asla pes etmem , saatlerce yürürüm , sesim çıkmaz , yoruldum yeter demem , günlerce hatta haftalarca 4-5 saatlik uykuyla idare ederim , yine de pes etmem . Amaaaaa öyle bir an gelir ki , içi boşaltılmış bir çuval gibi yığılır , kalırım. İşte o anın , nerede ve ne zaman geleceğini kestiremem , o andan sonra 1 dk. bile dayanabilmem mümkün değil . Vurgun yemiş gibi olurum. Yanımda top atsalar duymam. Olduğum yerde uyur kalırım , gözümü aralayamam bile , üzerimde tonlarca yük varmış gibi gelir. İşte böyle anlarda kimse dokunmasın , şarj olayım isterim.

Geçen gün de böyle bir günümdeydim. Sanırım bunda aşırı sıcağın ve nemin etkisi de çok fazlaydı. Arkadaşımla dışarıya çıkmıştık , o , hadi şuraya gidelim , buraya gidelim dedikçe yürümek bana kâbus gibi geldi. Sürüklenme modunda gittim gitmesine ama iki de bir çocuklar gibi mızıklandım durdum. “ Hadi eve gidelim , yoruldum , susadım , acıktım , uykum geldi ” gibi şeyleri söylendim durdum, derdim hiç bitmedi. “ Şimdi eve gidelim , sonra yine geliriz ” dediysem de ikna edemedim. Nedendir bilmem ama , demek o gün , şarjımın bittiği anmış. Yoksa gıkımı bile çıkartmadan fır fır gezerim .

Nihayet eve döndüğümde , soğuk suyun şok etkisiyle biraz kendime geldim. Ama dinlenmek için yattığımda uyumuş kalmışım yani sızmışım. İşte o gün , benim en erken uyuma rekorumu kırdığım gün , tam 12 saat uyumuşum :) Şimdi mi ? Artık şarj oldum , sabaha kadar gezebilirim. Cin gibiyim cin ...