Düşündüm düşündüm , bu da başlıksız olsun dedim...

Koskoca 1 haftayı daha evde geçirince , çok daha iyiyim. Hatta yürümeye yeni başlamış çocuk gibi de mutlu. Kas çekmeleri hissettirmeyecek kadar azaldı. Ama yine de germemeye çalışıyorum , ağırlık vermiyorum. İçimde " ya yine olursa" diye korkusu kaldı. Sonuçta , dışarılarda gezinmeyince , sürekli ayakta kalmayınca evin içinde gittiğin yer belli , mesafe belli . Yaa taa mutfağa kadar , yaa taa WC 'ye kadar ya da taaa salona kadar yolun var. Yani git gel en fazla 2-3 dk.

Ama şu da bir gerçek ki insan yattıkça daha da hasta moduna giriyormuş. Tüm eklemlerim paslı bir makine gibi gıcır gıcır ediyor , açılmayacakmış gibi hissediyorum. Her yerimde tuhaf bir ağrı. Dinlenmeye çalışırken daha bir yorgun , daha bir uyuşuk oldum sanki. 

Eee boşuna dememişler " İşleyen demir ışıldar " diye . Bende ışıldamak istiyorum artık . Biraz daha sabrederek hafif hafif hareketlerle kendimi daha iyi hissetmek için uğraşacağım ama dedim ya daha zamanı var. Bu küçücük olay karşısında bile ne kadar sıkıntılı anlar geçirdiğimi düşündükçe , çok daha zor durumdaki insanları düşünmeden edemedim. Allah hepsine acil şifalar versin. Bu arada gerek yorumlarınızla , gerek telefonlarınızla, güzel ve samimi sesinizle beni yalnız bırakmadığınız için de hepinizi çok seviyorum...