Konuşmak önemlidir hemde bazen çok önemli. Öyle kötü hissettiğin , öyle bunaldığın anlar olur ki , anında paylaşmak istersin. İlk işin, en yakın arkadaşını aramak olur. Bilirsin ki her durumda yanındadır ama bazen...
Bazen diyorum çünkü bu konuda birkaç hayal kırıklığı yaşamışlığım olmuştur. Her zaman anlayışlı ve hoşgörülü olmaya çalışmışımdır ama olamadığım durumlarda olmuştur. Belkide olmaması gerektiği için olamamışımdır. " Hadi gel" demişlerdir gitmişimdir. "Ne olur beni yalnız bırakma " demişlerdir eşlik etmişimdir. Ciddi ciddi benim için önemli olan bir işimi bırakıp her zaman gitmişimdir. Peki ama neden ? Arkadaşım kırılmasın , ona hayır demeyeyim , yalnız kalmasın , yanında olayım. Ama ben istediğimde " İşim var , yorgunum , şimdi olmaz , gelemem " gibi cevaplar aldığımda da yıkılmışımdır. İşimi bırakıp giden ben miydim ? Ben hiç yorgun olmadım mı? Bahaneler bulmak hiç aklıma gelmemişti ki...
İşte dayanamadığım buydu. Bunu defalarca yaşamış olmasam , zaten aksetmezdim. Ama artık bu konuda o kadar umutsuzum ki , bir kez soruyorum , gelmiyor mu ? Sonrasında ısrar etmiyorum bile. Ama kısa süre içinde " Hadi şuraya gidelim" dediğinde "işim var" diyorum -ki gerçektende oluyor, sadece artık ertelemiyorum. Belki yalnız kalıyorum ama daha az üzülüyorum...
Telefonla imdadıma yetişen canlarım da olmasa , git at kendini denize ...
2 yorum:
Mesele işinin olup olmaması değil, işin varken bir yolu bulup gelinmesidir.
Bencede ama ısrar edemiyorum.
Yorum Gönder