Gidiyorum ...

4-5 günlüğüne İstanbul'a gidiyorum. Hem kuzenimin düğünü , hem de akraba , eş , dost ziyaretleri yapıp hemen evime geri gelmek istiyorum. Ama öyle garip bir duygu var ki içimde , “ gidiyorum ” diye nokta kadar bile hevesim yok. Evimde kalayım istiyorum. Birkaç saatliğine çıkıp , gezip hemen evime geri döneyim istiyorum. Hatta bazen beni kimse aramasın , sormasın , ilgilenmesin istiyorum. Acaba yaşlanıyor muyum ? İnsan neden evden çıkmak istemez ki ? Başka ne anlamı olsun , galiba öyle. Sadece rahatımı biraz fazla düşünür oldum. Belki de ondan . İstediğim zaman istediğimi yapabilme özgürlüğüm olmalı , yoksa aklımda kalıyor ve bende gerginlik yaratıyor.

.

Bir de işin sitem tarafı var ki , bu da başlı başına başka bir olay zaten. Gelmedin de , gitmedin de , aramadın da , ben de kalmadın onda kaldın da , önce ona gittin beni sallamadın da , da , da , daaaa vallahi geriliyorum . Yaww sevmediğimden mi , istemediğimden mi ? Tabikide değil. Sadece bazı şeyler öyle denk geliyor. Özellikle seçilip , öncelik verilmiş filan değil. Olduğu gibi yaşanıyor. Aynı anda , iki farklı yeri kabul edemeyeceğime göre tercih yapıp , öncelik belirlemeliyim . İşte en hassas nokta bu , 2.tercih edilen yer kırılıp , surat yapıyor, yapmasa da lafını ortaya koyuyor. Hadi bakalım kurtar gemiyi , laf cambazı. ( ne de bilirim ya!)

.

Yapmayın işte yapmayın . Geliyorsam herkesi görmek istediğimden geliyorum . Öncelik filan yok. Neyse şimdi bütün bunları düşünmek istemiyorum , İSTANBUL bekle beni , geliyorum ... Ve güzel geçsin istiyorum . Ayrıca da evime ne zaman dönerim diye şimdiden düşünüyorum , çünkü özledim bile...