Ben her zaman karşımdaki insanı yürekten dinler , anlamaya çalışırım. Her durumda kendimi onun yerine koyar, olayları o şekilde yorumlamaya çalışırım. Bu konuda ne kadar başarılıyım bilemem ama bazen bunun bana zarar verdiğini düşünüyorum. Değer verdiklerimden aynı değeri göremediğimi düşünüyorum. "Karşılık mı bekliyorsun?" derseniz , elbettteki hayır , hemde kesinlikle hayır . belki sadece küçücük bir tebessüm. Buda mı karşılık ? Yoksa ben mi abartıyorum ?Belkide küçük ayrıntılara takılıyorum. Önemsiz bile olsa ben görüyorum. Bu da beni üzüyor. İşte o zaman "Bir yerlerde yanlış mı yaptım acaba?" diye kendimi sorguluyorum. Ama o kadar eminim ki kendimden, biliyorum yanlış yapmadığımı. Çünkü ben neysem hep oyum , olduğum gibiyim , rol yapmayı beceremem...
Yoksa , yoksa yine ben mi abartıyorum ? .........................
4 yorum:
insan kendinden eminse bence gerisi çok da önemli değil..kendinizi üzmeyin bence..
sevgiler
eger ıncelıkler tasıyan bı ruhun varsa
maalesef herzaman uzulmeye aday oluyorsun ozıcım.
** HobiCoffee , haklısın da bazen olmuyor işte...
** Öyküm , ahh ben o inca ruhu biraz kalınlaştırabilseydim . Şöyle höt höt olaydımm :)))
Abartmıyorsun canım inceliklerden oluyor bu durum kalınlaşmalı biraz gel beraber kalınlaşalım.
Yorum Gönder