Ben değilim bugün...

Bugün yine bir negatiflik var üzerimde. Halbuki güneşli güzel bir gün , gayet iyi hissetmem gerek. Ama bazı şeyleri düşününce daraldım. Zaten herşeye de daralıyormuşum ya neyse !!! Belki yazınca rahatlarım diye düşündüm

Okullar başladı , herşey neredeyse yavaş yavaş düzene girmeye de başladı. Tek bir şey hariç , o da ev işi . Bizim için  kötü bir süpriz oldu. Sanırım kiracı olmanın en sıkıntılı yanı bu olsa gerek. Yıllardır kendi evimiz gibi oturup rahat ettiğimiz evden her an çıkmak zorunda kalabiliriz. Şeker gibi ev sahiplerimiz var , asla sorun yaşamadık ama elllerinde olmayan özel nedenlerle evi satışa çıkarmak zorunda kaldılar. Henüz satılmasa da durumun aciliyeti olduğunu biliyorum. Ve bu tedirginlikle yaşamak beni çok daralttı. Ev evlikten çıktı hiç birşey yapamıyorum. Beni rahatsız eden şeylerden biri buydu.

Diğer bir konuda, gereksiz abartıyor olabilirim ama içimden atamıyorum. Malum sürekli değişen sınav sistemleri , yaşanan karmaşa , çocukların ve velilerin yaşadığı bu stres...Dersane bu anlamda gerekli midir? Erken midir ?  Hem maddi hem manevi külfet midir? İnanın çıkamadım işin içinden. Kişisel fikrim "gereksizdir okul yeterli olmalıdır " ama sisteme baktığımda "gerekliymiş" gibi görünüyor. Çocuğun kendine ait zamanı kalmadan , deli gibi ders çalışıp bu sistemde başarılı olması için ister istemez hafif çaplı baskılar uyguladığımızdan rahatsız oluyorum. ", Aman canım boşver ne olursa olsun" diyecek durumda hiç değilim. Çocuğun dinlenmeye, kendine ait zamanı kalmadığına mı yanayım, bu stresi benim taşıdığıma mı?  Yazık çocukların hepsine...Yazık bunu yapmak zorunda kalan biz velilere...Yazık ki , ne yazık sisteme...

Nasıl da çarka uymak zorunda bırakılıyoruz, buna kızıyorum. Yok ben , ben değilim bugün...