İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için.
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için...
W. Shakespeare
9 yorum:
İnsanı korkuyla buluşturan üzerine giydirilen elbisedir. İnsan teslimiyetçi, ezik, kenarda, sınıf karmaşası içinde durduğu, kendini geliştirmediği sürece tenini zorlayan urbalardan kurtulamaz. Zaman gelir boğulma nöbetleri geçirir. Bu bazen genelleme yaparsak tüm toplum için geçerlidir. Bizim korkularımız aynı zamanda kendimize ait yaka kartlarımızdır. W. Shakespeare insansı korkuyu anlatmış, ben ise bugüne dem vurdum. Yaşam için.
ah Shakespeare ne güzel anlatmış bizi...
evet gençliğimin kıymetini bilmediğim için korkuyorum yaşlanmaktan itiraf ediyorum evet :(
korkulan başa gelir korkmamak lazım korkunun esiri biz değil korku bizim esirimiz olsun...
oziiiii
bugun 8 ocak canikom
opuldunnnn
Bu şiire bayılırım ben. Ya da yazı. Ne ise işte.
Belirli bir yastan sonra ozellikle de 30'lu yaslardan sonra insanlarda bazi korkular ortaya cikiyor...
Evet yaslanmaktan ve sevdiklerimi kaybetmekten cok korkuyorum. Olumden de korkuyorum. Nasil bir sey oldugunu bilmedigim icin...
insanları olduğu gibi kabul etmeyi öğrendim, ama durumları hayır. haksızlığa asla ve asla tahammülüm yok. kişisel gelişim ama toplum olarak da herşeyi kabul etmeyelim ya....
ne alaka bilmiyorum bu yazıya bu yorum, ama aklıma bunu getirdi.diyim dedim...
okuyunca şöylee bir durdum kaldım...üfff gene garip ruh halleri içindeyim...:((
Yorum Gönder