Abartmasaydım ...

 İyi olan herşey güzeldir hatta harikadır. Kimilerinin gözüyle de fazla abartılır bazı şeyler ve en üst düzeye çıkartılır. Ama ben , her nedense iyi olan şeyleri daha bir sakin  karşılayıp kendimle ilgili kötü olan herşeyi abartmayı çok iyi başarıyorum. Bu yüzden de can sıkıcı küçücük bir olayı bile kocaman bir hale getirip kendimi kahretmeyi , üzmeyi , suçlamayı en abartılı haliyle yaşıyorum. Hemde resmen yoktan var edip yaşıyorum. Sanırım bu da , her konuda duygularımla hareket ediyor olmamdan kaynaklanıyor...

Oysa mantığın yolu birdir , bilirim , yardımcı da olurum ama kendime bir türlü söz geçiremem. Sonra da durduk yere üzülür , dar ederim her yeri kendime , kim ne dese umursamam . Sadece  dinlerim , hak veririm ama uygulamam o da ayrı bir konu. Ta ki içimdeki o laf anlamaz canavar bir şeyleri anlayıncaya kadar... 

Bu yüzden de birşeyleri değiştirmeye çalışmaktan artık vazgeçiyorum , kendimi bile...Ve herşeyi olduğu gibi kabul etmem gerektiğini bilmeme rağmen bir kere daha kabul ediyorum. Çünkü değişen bir şey olmadığını görmekten yoruluyorum hemde çok yoruluyorum… Sonuç olarak vazgeçiyorum ama keşke abartmasaydım ...