Hafta sonunda öyle yoğun duygulara tanıklık ettim ki , çoşku , sevinç , hüzün ve duygusallıkta son noktaydı.....
Feribot iskelesindeyim. Öyle kalabalık ki , herkes birilerini bekliyor. Düşündüm de , ne çok gelen var , giden var, kavuşan var, ayrılan var . Yaşanması gereken , bazıları isteyerek , bazıları da istemeden mecburen yapılan yolculuklar....
Birbirine sarılanlar, süpriz yapanlar , üzülenler , öpüşenler .... Ve bu sadece benim gördüklerim , sanırım görmediklerimin yanında hiç kalır...Ben de bir an çocuk oldum , heyecanla bir yerlere gidişimiz geldi aklıma ve üzüntüyle de dönüşümüz. Herkes birşeyler hissediyordu ama ben , çoğu duyguyu o anda içimde , yaşamıştım sanki.
Onların adına sevinip , onların adına üzüldüm , hatta bir ara gözlerim dolu dolu oldu. Sonunda kendi kendime söylendim . "Kendine gel , tıka şu kulaklarını " dedim. Ne biliyim kimse ayrılmasa , sevenler kavuşsa , isteyen herkes , ama herkes istediği yerde olsa ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder