Kum tanesi gibi....

Hayallerimizin ne kadarını gerçekleştirebiliyoruz ? Ya da hayallerimizin ne kadarı mantıklı ? Onlara ulaşmak için yaptığımız şeyler var mı yoksa sihirli bir değnek mi bekliyoruz ? Ben bazen bekliyor gibiyim , çünkü hala gerçekle hayali ayıramadığım anlar oluyor . Sanırım bu gerçeklerden kaçmak gibi . Yorulmak mı , bıkmak mı , başka birşey olmak mı , belki bir çiçek , belki de bir böcek mi ? ....Bilemiyorum artık..

Oysa herşey o kadar gerçek ki , zaman denen acımasız akıntının altında yok olup gidiyoruz. Kum saati gibi akıyor , akıyor , akıyor. Tutamıyoruz. Sonra kum taneleri gibi çığ olup büyüyoruz , büyütüyoruz , karışıyoruz. Ve kaçırdığımız her bir fırsat , her bir an için , " keşke " demekten başka bir şey de yapamıyoruz.