13 Ocak 2009 Salı

Değişik bir hediye...

Çok kızgın ve üzgündüm . Belki hâlâ geçmedi ama yine de yapılan hataları olgunlukla karşılıyan ben olmak istedim. Göstermiş olduğum sonsuz iyi niyete , bu kadar ağır ceza almalı mıydım diye , çok uzun bir zaman düşündüm , üzüldüm. " Bazı insanlara , arkadaşlıklara , dostluklara gereğinden fazla mı değer veriyorum acaba ? " diye de , defalarca sorguladım kendimi. Ama gerçek bu !!! Ben fazla değer veriyorum ve belki çok saçma olacak ama aynı değeri , karşımdakinden de görmek istiyorum . Bilmem belki de saflıktır. Nasıl yorumlanmak istenirse artık...

Kendi kendine verdiği bir kararla , aniden beni yok sayan arkadaşımın , doğum gününü kutlamak ve ona verecek tek hediyemin onu affettiğim olduğunu söylemek istedim. Belki bundan hiç haberi bile olmayacak biliyorum ama , en azından benim içim rahat olacak. Görüp görmemek , tamamen tesadüflere dayanan bir olay artık...
.
Mutlu yıllar ...

9 yorum:

SMİLENA dedi ki...

ah özişim uzaylı arkadaşım benim.ne diyebilirim ki.sen benim ne hissettiğimi biliyorsun bu konularda.

manii dedi ki...

Seni yok sayan bir arkadaşının doğumgününü kutlamak bana göre de çok özel bir davranış zaten,senin büyüklüğünü gösterir,anlayan anlar

Unknown dedi ki...

ah öziicim sen en güzelini yapıyorsun senin için rahat mı rahat bitmiştir :)
unutma bizler daha tükenmedik bir avuç bile kalsak...

frambuazlı ruh pastasıyım dedi ki...

kocaman yurekli insan seniii:) sunger boblu bir pasta beni yerlerde surumeye yeter boyle bir sey bana olsa, obez eylem engelenemez hahahaa:)

papagangibi dedi ki...

atilla ilhan'ın çok sevdiğim bir mısrası var.
"sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın"

umarım arkadaşın ona olan sevgini ve iyi niyetini taşır. arkadaşlıklar çok değerli ve kaybedilmemeli.

ANNECİK dedi ki...

napalım genede insanlık bende kalsın dedin değilmi?? :))

özii dedi ki...

**hı hı evet annecik...

**haklısn papagan gibi, çok değerliler ama kıymet bilene...

**O pastanın kafaya geçirilmiş sureti yakışır ya neyse. Kanma o kadar çabuk sende frambuazlı ruh pastam

**Fundacım bizlerden çok olması lazım , o yüzden üzülüyoruz...

**Maniii, anlayan anlar doğru.

**Smilenacım ben hep demez miyim değişiğim işte , üzülmek için yaratılmışım galiba :))

TUĞBA'NIN DÜNYASI dedi ki...

Sevgili Özii;
Seni anlamakta hiç zorluk çekmedim bugün aynı şeyleri hissettiğim için. Ben de bazen çok mu safım acaba diyorum.Bu durumda olduğum biri var hayatımda ki olmamasına rağmen hala hayatımda olduğunu hissediyorum ben onun. Belki de affedip affetmemeye karar veremediğimden.senin yaptığının aynısını ona yaptım ben de.ama elimde kocaman bir hiç.ne kadar üzülüyorum bu duruma anlatabilsem keşke.yılların sözlerine,yaşanmışlıklarına, güzel anlarına dönünce içim sızlıyor.affetmek rahatlatıyor değil mi.ama herşeyin aynı kalacağını bile bile affetmek aptal hissettiriyor.ki ben affetsem de onun için bir anla ifade etmiyor.neyse iyiki yazmışsın.belki üzerine biraz daha düşünmeliyim ya da toptan çözüm.Mutlu kal. Senin bu durumu aşmana ve rahatlamana sevindim.

Adsız dedi ki...

bu kendi kenidne karar alıp ta beni yok sayma hareketi bana öyle çok yapıldı ki. çok iyi anlıyorum seni. affedebilmek en büyük erdem zaten. ama ben o erdemi gösteremiyorum şu an. öfkeme yeniğim. seni tebrik ederim bu yüzden.