Bugün Ege'nin öğretmeni ile görüşmeye gittim . Aslında herşeye hazırlıklıydım. Duymak istemediğim şeyleri duyacağımı çok iyi biliyordum . Öğretmenini görünce yüzümü kapatıp "tamam tamam biliyorum , ben listeyi alayım " dedim . Ve duyduğum ilk sözler "yaramaz , yaramaz , yaramaz" oldu ........
Kendimi ne kadar iyi !! hissettiğimi anlatamam . Dikkat eksikliği , sürekli bir hareketlilik, yerinde duramama , yazı yazmak istememe , yazdığında da acele ve çirkin yazma , ödevlere tepki verme , dağınıklılık , arkadaşlarına yaptığı kötü şakalar , öğretmeninin arabasının tekerleğine yapıştırıcı sıkma hatta abartıp üzerindeki boyasına sürme ve daha sayamadığım bir sürü şey....Olaysız günümüz yok yani...
....
Ve anında masum bir yüz ifadesine bürünme . Tanımasam , bilmesem ben bile inanırım. " Anneeee söz veriyorum , bir daha olmayacakkkkk!!!" Ama artık inanamıyorum ve çok üzülüyorum. Şikayet duymak istemiyorummmm.. İstemiyorum!
Neden iyi bir anne olamadım ben ? Neden doğruları öğretemedim ? Hata ben de mi? Ne yapmalıyım ? Kendimi baştan kaybetmiş gibi hissediyorum . Terzi kendi söküğünü dikemiyor işte...Ağlayıp duruyorum ama çözüm değil . Akşama anne - baba konferansına davetli ....Şimdiden melekler gibi....
5 yorum:
İyi bir anneyim ben diye düşünebilen bir insan var mı bilmiyorum. Varsa bile onunkinden şüphe etmek gerek :)
Ayy Handan 'cım nasıl moralim bozuk anlatamam...
Sence de tek sorun anneler mi?
ay canım ya yerim ben onu, yaramazlık mı yapmış, e yapçak tabi çocuk o, hem üzmeyin siz canınızı böyle muzur çocuklar çok zeki olur genelde :)
Ay Hülya'cım tek avuntum o zaten ...
Ortada sorun falan yok aslında, sadece arada yoruluyoruz. Dinlenince geçer :)
Yorum Gönder