Alev topu...

Bazen sıkıntılar birikip birikip, yoğunlaşmış bir kütle şeklinde içimizde dönüp durur. Sanki alev topu gibi içimizi yakıp , kavurur ve her an patlamaya hazır bir bomba gibi hissettirir. " Biri birşey dese de bommm diye patlayıversem , bana da bahane olsa" diye bakar dururuz. Ama kimseye durup dururken çatılamayacağı gibi, bu bombanında acilen patlaması lazımdır. Bu durumda sudan bahanelerle her an kavga çıkarma moduna girilir. Herşeye itiraz edilir. Gıcıklık çıkartılır. Aksi olunur. Ve el atılan herşey bir parçacık da olsa nasibini alır , kırılır, dökülür, yırtılır , atılır vs , vs , vs ...ama geçmez.

Hatta bu öyle bir sıkıntıdır ki , bulunduğun ortamdan alıp başını , kaçıp gitmek istersin , arkana bile bakmadan. Çok , hem de çok uzaklara... Bir an durup düşünmek bile , aklına gelmez... Nereye gidilecekse ? Amaç , O an sadece gitmektir , uzaklaşmaktır...