Küçüklüğümüzde en sevdiğimiz oyundu " kaybolmak ". Ama nedense , hiç bir zaman beceremedik. Her gün 4 kafadar buluşup , " hadi kaybolmaya gidiyoruz " diyip , çıkar giderdik , hiç bilmediğimiz sokak aralarına , oralardan tepelere ve daha yukarılara ... .
Bizi nereye götürdüğünü bilmeden hergün farklı bir yolu denerdik ama her seferinde geldiğimiz yoldan geri döner, yine kaybolamadık der , kendi halimize gülerdik. Başımıza kötü birşey gelebileceğini hiç düşünmeden , derelerde taşların üzerinden tehlikeli atlayışlar yapıp , uçurum kenarlarında oyunlar oynardık. Sarmaşıklara tutuna tutuna tırmanıp , küçük tepeciklere çıkar , heyecan yaratırdık. Bulduğumuz patika yolları takip edip , oradan ormanlık alanlara giderdik . Kafamıza göre bir hikaye yazar sonra da bu hikayeye inanıp , korkarak geri dönerdik. Bir keresinde askeri bölge olduğunu bilmeden , oturup , piknik bile yapmıştık. Çocuk aklı işte !! Kaybolmaktan çok , eğleniyorduk aslında...
Bilemezdik ki !!! büyüdüğümüzde kendi içimizde kaybolacağımızı....
Bilemezdik ki !!! büyüdüğümüzde kendi içimizde kaybolacağımızı....
6 yorum:
çocuk olmak başka bir şey ya insan özlüyor çok güzel dile getirmişsin canım yüreğine sağlık
sevgilerr
Can'la yeni yerler keşfederken hep kaybolurduk. Ne zaman kaybolsak ikimiz yanyana olduğumuza göre kaybolmamışız demektir derdim. Şimdilerde ana yoldan pek uzaklaşmıyoruz :D
ahh özii ahh beni taaaa nerelere götürdün çocuk aklı işte ne eğleniyorduk değilmi ,hiç korku yok tasa yok (ama şimdi bilirsin ben pek bir ödleğim)...ne güzel günlerdi onlar keşke geri dönme imkanımız olsa:P
biz de oynardık ama biz kaybolurduk.. aslında kaybolduğumuzu sanırdık halbuki aynı mahallenin etrafında döner dururduk :) sonra nasıl olursa bulurduk bir şekilde..
hoşbulduk :)
sayfanı beğendim:)
kayboldun mu?
*** yasemin ve cicim ' e hoşgeldiniz diyorum. Teşekkür ederim .
Eve gelince bol bol yorum görmek ne güzel oluyormuş .
Hem baksanıza hepimizin az da olsa kaybolma heyecanı varmış.
Şimdilik buralardayım ama kaybolmayı planlıyorumm :P
Var mı gelen?
Yorum Gönder