Hooop !!!

İlk görev yıllarımdı . O zaman Van 'da bir lisede görev yapıyorum. Kadromuz oldukça kalabalık ...Hepimiz stajyer öğretmeniz . İzmir, İstanbul , Ankara , Bursa gibi büyük şehirlerden gelmişiz ve sanki yıllardır da birbirimizi tanıyor gibi , kısa sürede kenetlenmişiz , aynı üniversite ortamı gibi...Şen şakrak. Sonuçta doğudayız , terörün en yoğun dönemlerinde ailelerimizden uzakta sadece birbirimiz için varız.

Ama Van , diğer yerlere göre nispeten daha sakin. Turistik çok güzel bir yer... Hatta göl canavarının da meşhur olduğu dönemlere denk gelir...Bizde o sırada Van gölünde tekne gezileri filan yapardık ama şahsiyeti hiç göremedik. Balon haber tabii . Maksat ilgi odağı olsun. Turist gelsin filan ...

Her hafta sonu gidilen geziler , piknikler , mangal partilerinin de haddi hesabı yoktu . Gölün hemen yanında , tam Süphan dağının karlı tepesi karşında , arkadaşımızın bir evi vardı . Onun bahçesinde karlar üstünde bile , mangal yakmışlığımız vardır. Ama ne güzel anlardı . Şimdi yeniden hadi deseler , aynı kişilerle , aynı anları yaşamak için , kesinlikle geri dönerdim... Neyse , aslında konuyu getirmek istediğim yer , bir fıkraya bağlanacaktı. Anılara daldım , bağlantıyı kaçırdım, biraz fazla uzattım.

.

Okuldayken ders zilini duymamış gibi yapıp , 2-3 dk. daha gecikme hakkımızı kullanmaya çalışan biz stajyerler , Baş Müdür yardımcımız tarafından bazen , tatlı sert uyarılırdık. Çok babacan bir hocaydı , Nazım Hoca. Kulakları çınlasın ...Gelirdi öğretmenler odasına , ortada durup , " Ben hopimi demişem arkadaşlar " derdi . Çatık kaşları arasından , hafifçe gülümseyerek...Bİzde tırıs tırıs sınıflarımıza giderdik. Anlamazdık ne demek olduğunu ama gitmemiz gerektiğini anlayabiliyorduk.

Sonradan anlattı da , aramızda güzel bi espri konusu olmuştu . Fıkra aynen şöyle ;

Lazın biri , bir otobüste muavinlik yapıyormuş. Otobüsün de , çok tehlikeli , daracık , bir yoldan , geri dönmesi gerekiyormuş . Viraj çok keskin , uçurumsa derin. Neyse şoför , muavine demiş ki '' sen şimdu aşağuya ineysun otobüsün arkasına geceysun , bana cel cel cel diysun , tekerlek ucurumin çenarına celince de " hooop !! " diysun demiş. Muavin , dediği gibi inmiş ve başlamış : cel cel cel hoooop , cel cel cel hoooopp , hoooooop derken de , sesi o kadar kısık çıkmış ki şoför duymamış tabii ve uçurumdan aşağıyaaa uçmuş .

Muavin de uçan otobüsün arkasından bakakalmış . Sonrasında kendini rahatlatacak ya! Demiş ki : Amaaannn , ben hoopimi demişem :))